tag:blogger.com,1999:blog-48137414249371211082023-11-16T04:01:16.232-08:00Cousas de EduardoAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.comBlogger45125tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-70830856117261379142015-02-06T10:17:00.001-08:002015-02-06T10:17:53.778-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyAkTdOw9bw4E0obOPqkLzz5XXpOuwbE4pwC24qWiTCTIOpzYTS1w-tCvvJEk-eLiUuVSInbvUTuWyubxo6OiDY2A69H-55JdzXQh_0ij8ip9MQsofsVARG4k6g7cQCH9oudZuwzYiZ77o/s1600/6935923649_a7ed01faf6_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiyAkTdOw9bw4E0obOPqkLzz5XXpOuwbE4pwC24qWiTCTIOpzYTS1w-tCvvJEk-eLiUuVSInbvUTuWyubxo6OiDY2A69H-55JdzXQh_0ij8ip9MQsofsVARG4k6g7cQCH9oudZuwzYiZ77o/s1600/6935923649_a7ed01faf6_o.jpg" height="211" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Tamén esta nova foto forma parte da obra faraónica creada polo arquitecto Eichmann, por encargo do desaparecido Presidente da Xunta de Galicia, Manuel Fraga Iribarne. Este home foi tamén Presidente-Fundador do Partido Popular.</span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">O peor de todo foi que non se contaba co que veu hai uns anos. A famosa crise que invadéu Europa é esto estropeóu todo-los plans que amenazaban esta xigantesca obra. Estaba para ser presupostada en 400 millóns de euros é esto se disparóu de un modo que nadie podía calcular. Varias veces se paróu a obra pensando encontrarlle solucións é de momento, sigue todo igual que cando o vello león de Vilalba estaba antre nós... Todo parado mentras non veñan os cartos que se necesitan para acabar unha obra que tiña que estar inaugurada polo vello Presidente, si as cousas non tiveran os atrancos que quedaron ó descuberto pola falta de recursos económicos...</span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Si a todo o exposto aquí lle sumamos que o mantemento de todo esto ten que ser moi caro, en inverno se multiplica porque o gasto de calefacción nunha zona fría, húmida e moi ventilada, ten que ser carísimo. Pero, como dicen os curas... "Doctores tiene la Santa Madre Iglesia"..., para reparar todo esto, digo eu.</span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">Si a todo esto lle sumamos que sólo os do PP pondrán interés en cambialo, si outros gañaran as próximas eleccións, retrasaría moito máis a entrega de esta obra terminada... Si saliran os de Podemos, como gañadores, sería ruinoso para a Cidade da Cultura. Porque éstos non comulgan coa obra faraónica do noso ex-Presidente galego. Esperemos hasta ver qué pasa... Agora hai que xuntar moitos cartos para facerlle frente ós gastos. Si o Presidente M. Rajoy non manda cartos, seguiremos como hasta agora, esperando soluccións, que non veñen... </span></span></i></div>
<div style="text-align: justify;">
<i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">A Cidade da Cultura</span></span></i> <i><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;">se encontra na cima do monte Gaiás. Unha zona moi fría. Non pudo ser inaugurada por Fraga é agora parece que non hai tanta presa por acabala. 6 febreiro/2015</span></span></i></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-67570271476194147322015-02-05T11:55:00.000-08:002015-02-05T11:55:29.977-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghBNHsUpX6-gyBrv7rTrwxwyY8r-wyBAm1l_mFM_CfyS8yrV0lPjXbvDLPXBNMKxy3-MfyF8bjUFMckDFmKBd_9wlQdAkfMIxyNOrhZ3_GS6K2YnkW8hMjpRCibYidS-g2UY2wcR99HQ-b/s1600/8392256991_eeee49a98d_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEghBNHsUpX6-gyBrv7rTrwxwyY8r-wyBAm1l_mFM_CfyS8yrV0lPjXbvDLPXBNMKxy3-MfyF8bjUFMckDFmKBd_9wlQdAkfMIxyNOrhZ3_GS6K2YnkW8hMjpRCibYidS-g2UY2wcR99HQ-b/s1600/8392256991_eeee49a98d_o.jpg" height="320" width="289" /></a></div>
<span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> <u><i>PASEO DA FERRADURA</i> de Santiago</u></span><u> </u><br />
<span style="font-size: xx-small;">VISTA PARCIAL</span> <br />
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">A foto que presentamos hoxe de este Paseo que tanto aman os composteláns indica que falar de esta zona de Santiago, dice moito en favor do povo. Os carballos que se ven que son árbores</span></i></span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">nacidos en Galicia, que naide sabe calcular o tempo que levan ahí, dan sombra en Verán durante un km. que mide este Paseo tan fermoso. Paseo para namorados, nenos, vellos e non tan vellos. Aquí se respira unha Paz que xa quixeran outros tela así. Este Paseo, hasta é bonito con chuvia. Con un paraugas completo, os mozos namorados, están aquí como peixe no mar. Eu xa fun un de eles, alá entre os anos cincoenta é sesenta... Un Paseo así che invita a facer o percorrido sin parar. Sólo é 1 km. Con bó tempo, pola tardiña se enche de nenos cos seus pais e son felices porque non corren ningún risco os críos. Hai varios Parques infantiles en esta zona que teñen moita aceptación entre os nenos. Tamén a zona se presta para que os galegos ilustres, como a nosa Rosalía figuren con dous monumentos que foron regalos dos emigrantes galegos, de América Latina. Vale a pena visitar estos monumentos. Se ve a nosa Rosalía co seu esposo Manuel Murguía con parte da súa poesía que dice... "Adiós ríos, adiós montes,</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">adiós regatos pequenos"... (A poesía sigue). ¡Precioso! Nada máis por hoxe, amigos do FAIADO. ¿Verdade que a foto é moi bonita?. Para que despóis nos digan que hai que traer as árbores do estranxeiro de fôra! Sempre se reíron de nós...</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Este Paseo en Verán é moi frecuentado polo povo é son moitos os santiagueses que pasean de madrugada... Cando o sol apreta, a xente da voltas á Ferradura, sin presa algunha... </span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Comentario de E. García - Santiago </span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><i><span style="font-size: xx-small;"><br /></span></i></span></div>
<h2>
<br /></h2>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-23659460655869815812015-02-04T04:41:00.000-08:002015-02-04T04:41:26.119-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYOrn357Dtnx3rzsduqz4VXAz1Z2Ah_Pq01OIgjcpZ1DazKdgHHXxgtgnub8Ezr6hnGKRivtabAb73J9e4DGjIG4c2Pmx7FssLNXj7NG_QK-n9xAkxNkvR06YgOFlIvFf-MKhPWEJevudj/s1600/8740779855_13fcebfa34_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjYOrn357Dtnx3rzsduqz4VXAz1Z2Ah_Pq01OIgjcpZ1DazKdgHHXxgtgnub8Ezr6hnGKRivtabAb73J9e4DGjIG4c2Pmx7FssLNXj7NG_QK-n9xAkxNkvR06YgOFlIvFf-MKhPWEJevudj/s1600/8740779855_13fcebfa34_o.jpg" height="251" width="320" /></a></div>
A FONTE DOS CABALOS <br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> PRAZA DAS PRATERÍAS - Santiago</span></span><br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> "Si vas polas Praterías,</i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> a rezar na Corticela; </i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> beberás auga bendita,</i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> dos cabaliños de pedra"...</i></span></span><br />
<br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> Cantarela do Coro "Cantigas e Agarimos"</span></i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">de Santiago,</span></i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">con letra de Rosalía de Castro.</span></i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> </i></span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: inherit;"><i> </i></span></span><br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-85065708226414502592015-02-03T11:29:00.000-08:002015-02-03T11:29:52.710-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR2Un9dN8oUd-8r6R-j9thZGQBbQXX4HAGLH9BJRv9ukZJbjcuedy-lcqAxH50uLUmA8j1rdt7Pp8kVte9-IJOMzt4whM940Y8OyqiPsjNBIrfey3PO5cwmt-u2Hxxpx75e93pyUoUCEEn/s1600/8681580608_1579276d6d_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiR2Un9dN8oUd-8r6R-j9thZGQBbQXX4HAGLH9BJRv9ukZJbjcuedy-lcqAxH50uLUmA8j1rdt7Pp8kVte9-IJOMzt4whM940Y8OyqiPsjNBIrfey3PO5cwmt-u2Hxxpx75e93pyUoUCEEn/s1600/8681580608_1579276d6d_o.jpg" height="320" width="262" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
AS TORRES HEJDUK (Cidade da Cultura)</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"> SANTIAGO DE COMPOSTELA</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"> ºººººººººººººººººººººº</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Creo que non está mal que eu escriba cousas das que temos en Santiago. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Porque</span> <span style="font-size: xx-small;">todo canto vexo aquí forma parte da vida que me tocóu vivir... Para mín é moito máis fácil escribir do que vexo por aquí, porque casi vou cumplir 60 anos dende a miña primeira estancia, desde 1956... Porque non podo escribir acerca de meu povo, porque non coñezo</span> <span style="font-size: xx-small;">nin</span> <span style="font-size: xx-small;">o</span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;">o</span></span> <span style="font-size: xx-small;">nome das calles</span>. <span style="font-size: xx-small;">Esto para empezar. Ás</span> <span style="font-size: xx-small;">veces falo</span> <span style="font-size: xx-small;">no FAIADO</span> <span style="font-size: xx-small;">de</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">persoas</span> <span style="font-size: xx-small;">que falleceron</span> <span style="font-size: xx-small;">sin eu sabelo, é outras que</span> <span style="font-size: xx-small;">están</span> <span style="font-size: xx-small;">por</span> <span style="font-size: xx-small;">entre</span> <span style="font-size: xx-small;">nós e parece que se foron</span> <span style="font-size: xx-small;">para sempre.</span> <span style="font-size: xx-small;">Non me gusta facer de "enterrador"</span>. <span style="font-size: xx-small;">E esto pasa porque non teño constancia do censo demográfico da miña terra. A prensa que eu leo é El Correo Gallego, que é o periódico local.</span> <span style="font-size: xx-small;">Calquer noticia de tipo local ven no periódico de aquí</span>.<span style="font-size: xx-small;"> Hai</span> <span style="font-size: xx-small;">outros que me</span> <span style="font-size: xx-small;">gustan máis, pero non é o noso</span>. <span style="font-size: xx-small;">Meu deber é apoialo. É do ano 1878 é está ahí entre os máis vellos. Ten 137 anos de vida, é para ser un periódico pequeno, agrada que esté ahí dando guerra. Esto dice moito do periódico noso. Que pasóu por moitos baches pero supo vencelos...</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: xx-small;">ººººººººººººººººººººººººººº </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Ésas</span> <span style="font-size: xx-small;">torres</span> <span style="font-size: xx-small;">que se ven na foto que figura enriba deste comentario</span> <span style="font-size: xx-small;">poden verse desde moi lexos</span> <span style="font-size: xx-small;">é</span> <span style="font-size: xx-small;">forman parte do grupo da obra da Cidade da</span> <span style="font-size: xx-small;">Cultura</span> <span style="font-size: xx-small;">en Santiago de Compostela, no mesmo Monte Gaiás.</span> <span style="font-size: xx-small;">En canto vos sexa posible</span> <span style="font-size: xx-small;">acercarse a Santiago para velo</span>. <span style="font-size: xx-small;">Merece a pena aínda que esté sin terminar. Algo</span> <span style="font-size: xx-small;">tendredes que pagar como en outros museos que hai por España adiante. Hai gastos de mantemento</span> <span style="font-size: xx-small;">como pasa por dónde hai museos.</span> <span style="font-size: xx-small;">É normal todo esto, agora.</span> <span style="font-size: xx-small;">Non o pensedes</span> <span style="font-size: xx-small;">moito</span>.</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-26946206170000213402015-02-03T10:11:00.000-08:002015-02-03T10:11:43.474-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13dWM2cqPEiyNk9gUls3PAC2k-mWkNF4N8uuc6qr3jQBzcy82LpXgHJ5atMgIiklOinN3pf0FJ9t4N8gj2jeHvaClCbv4rwIgGi8939aQdFdSiLxg7tjqsCuJ0J-BDfm_ndS3sOHu81nc/s1600/20121013_125806.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEg13dWM2cqPEiyNk9gUls3PAC2k-mWkNF4N8uuc6qr3jQBzcy82LpXgHJ5atMgIiklOinN3pf0FJ9t4N8gj2jeHvaClCbv4rwIgGi8939aQdFdSiLxg7tjqsCuJ0J-BDfm_ndS3sOHu81nc/s1600/20121013_125806.jpg" height="246" width="640" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue;">VISTA PARCIAL DA CIDADE DA CULTURA</span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: xx-small;">SANTIAGO DE COMPOSTELA, 2015</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"> ººººººººººººººº</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Lles presento a obra faraónica que se programóu para que fóra inaugurada polo líder do PP, Manuel Fraga Iribarne. O peor de todo foi que entre tantos planos, chegóu a crise e se demoróu a construcción de esta obra uns cuantos anos. Foi calculada en 400 millóns(?) é esta cantidade se multiplicóu por tres ou catro veces máis. Por tanto, esta obra non chegóu a vela terminada o que foi Presidente da Xunta de Galicia, non hai moito tempo. Se acaban os cartos é todo queda sin efecto. Se lle quere dar vida a todo esto, é polo verán se acerca bastante xente a ver unha obra que lle falta unha chea de millóns para vela terminada. Foi proxectada polo mellor arquitecto do mundo. Toda-las obras xigantescas que se ven polo mundo adiante </span><span style="font-size: xx-small;"><span class="nDesc">desta magnitude son da súa colleita. Se chama Peter Eisenman. Hai unha foto na entrada coa foto deste home que parece cómo si che invitara a entrar... Me hubera gustado moito ver esta obra terminada, porque merece a pena que a xente de aquí é a que ven de fóra a coñeza. Hai que facer figurar todo esto nos novos planos turísticos pero, sigo pensando que os cartos é o maior freno para seguir adiante. Para estar no alto de un monte, que chaman Monte Gaiás, soamente co gasto en forma de calefacción que hai alí, non sei cómo non se pensóu en esto ao seu debido tempo. Coa humidade que se ve alí, si a calefacción falla ¡adiós! Quizá nunha zona máis quente, non falaríamos de todo esto. Porque si xa a nosa Cidade do Apóstolo é das máis húmidas de España, si a poñemos enriba de un monte, xa non hai moito máis de qué falar. Endendémolo todos no acto.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span class="nDesc">Non dixen que o Presidente Fraga se nos foi para sempre e lle quedóu por ver este gran monumento que se fixo na súa memoria. O Monte Gaiás dónde está a Cidade da Cultura, baise pola Rúa de Manuel Fraga Iribarne. Como non se busquen cartos para terminar esta obra, presinto que vamos ter obra para rato. Eu creo que esto non se pensóu con tempo, porque da a impresión que todo esto difícilmente se acabará en cincoenta anos. Por tanto, hai obra para rato... Estamos no ano 2015... é non sabemos cánto costará o que falta por facer. A pelota está no tellado do goberno do PP. Porque ningún partido que nos poida gobernar, que non sea o PP, gastaría un peso para terminar a obra de Manuel Fraga... </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span class="nDesc"> </span> </span></div>
<div style="text-align: center;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /> </div>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-68142633639216896482015-01-31T04:47:00.001-08:002015-01-31T04:47:17.585-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaH1ITpUotRsFZhmBQ7CDN8WrMRRyXVDH16L4teloc1xFQFLtWfkj_Fe4D5ooXkyRj9CnweaDekvBqdqlAOL90bdbUlyBJ5ycuCa5czd8_hhH8c-rHH4NCV-YOcyvods2jVEo2JfS35lwW/s1600/Casa_Blanca_001_all_ws34566778.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjaH1ITpUotRsFZhmBQ7CDN8WrMRRyXVDH16L4teloc1xFQFLtWfkj_Fe4D5ooXkyRj9CnweaDekvBqdqlAOL90bdbUlyBJ5ycuCa5czd8_hhH8c-rHH4NCV-YOcyvods2jVEo2JfS35lwW/s1600/Casa_Blanca_001_all_ws34566778.jpg" height="219" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><u>O NOSO CAFÉ <b>"CASA BLANCA"</b></u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><u>BAÑADO POLO NOSO MAR DE AROUSA</u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Había naquél tempo dous Cafés moi entrañables para o povo de Vilagarcía. Un era o <span style="color: blue;">Café da familia dos Poyán,</span> no mesmo centro do povo, é o outro era este que vemos na foto que formaba parte dos pequenos "monumentos" dos que aínda podíamos presumir naquél tempo. No Café dos Poyán non tiñan sitio rapaciños con escasa barba. Era máis serio en todo. De cando en vez traían un cuarteto, ou quizá un número máis para amenizar o ambiente con pouca xente, pero con moito fume. Hoxe aquélo non podría traballar deste xeito, porque o daño do fume sería intolerable. Dende as tres da tarde, había música para todos aquéles que botaban a partida. Logo, máis tarde, dende ás sete había un cambio porque o grupo musical cambiaba actuación anteriores, porque os clientes, xa non eran os mesmos. Matrimonios, parexas de noivos, etc. ocupaban aquélas mesas e sillas, hasta o final...E así foi sempre. Os domingos parecíanse algo, pero con xente mellor vestida...</span></div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;">O Café<span style="color: blue;"> "CASA BLANCA"</span> era o café dos críos que querían ser homes.</span><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">En días considerados como festivos, aquélo era unha delicia entrar alí con tanto amiguete que iba para pasar un par de horas e logo meterse no cine coa súa pandilla ou a súa mociña, que se encontraba antre nós xogando a partida de parchís ou damas... O pasábamos todos moi ben, hasta que chegaba a hora do cine équedaba o local casi vacío. Aquéles tempos, eran tempos moi bonitos, de xuventude plena. Todos éramos de xente traballadora, no había, apenas da outra. Era un povo moi pequeno pero unido a nivel de xente moi nova. E recordaremos sempre con moito cariño aquél ambiente xuvenil que nos tocóu vivir. Eramos felices porque éramos moi novos cun futuro pouco prometedor. Moi poucos estudiaron carreira maior, a non ser que foran fillos de xente acomodada. Os outros, non tiñan moitas posibilidades, para triunfar na vida. Non había unha empresa que recollera a estos muchachos para que se pudera ganar a vida. Gracias a que naquél tempo, homes como meu amigo Eduardo Martinez Taboada (de Galerías Eduardo), Larsa é tamén Castrosúa, etc. saliron adiante... Daquéla algún de nós xa fumaba, para facerse home cánto antes... E todo era así... O fútbol do Arosa, no Campo da Lomba. Alí nos encontrábamos todos de novo é veña, a berrar con gritos de ¡Hala Arosa! repetido durante hora e media de fútbol, que duraba aquélo. Según o resultado a cara do espectador desde sempre, cambiaba. Si ganabas, sonreías, perdendo, non tanto. O empate sólo vale para os afligidos, porque non é nin sol, nin sombra... E nada máis. Este é como un homenaxe ao lugar de encontros e tamén a tantos mociños que nos encontrábamos no <span style="color: blue;">CASABLANCA.</span> Desde os anos da II Guerra Mundial. Nunca vin unha pelea entre aquéles nenos, unha señal de que somos moi diferentes a outros que viñeron despóis. Para todos aquéles rapaces, un forte abrazo para todos éles. <span style="color: blue;">"Amigos para</span> <span style="color: blue;">siempre",</span> como decía aquéla cantarela da Olimpiada de Barcelona... </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;">Excuso decir que desde este Café tíñamos a pouco máis de 100 metros o noso <span style="color: blue;">Muelle de Ferro</span> con tantos recordos para todos nós. Hasta que alguén se lle ocurréu levalo para chatarra, no medio de tantas lágrimas de aquél povo, que xa non era nada, é menos, sin o noso Muelle. Decía certo poeta que andaba por Vilagarcía, que...<i> </i><span style="color: red;"><u><b><i>"la vida es un oscurecer</i></b> <b><i>eterno". </i></b> </u><i><span style="color: black;">É debe ser moi certo todo canto decía</span></i><i><span style="color: black;">, porque... ¡xa chovéu!</span></i></span></span></div>
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span>
<span style="font-size: xx-small;">Homenaxe meu a aquéles dos Cafés:</span><br />
<span style="font-size: xx-small;">o de Poyán e tamén o "Casa Blanca".</span><br />
<span style="font-size: xx-small;">Os dous, de Vilagarcía.</span> <span style="font-size: small;"> </span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-49004541415970827982015-01-30T14:49:00.000-08:002015-01-30T14:49:17.890-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcdRuGXZp9iKTOREksOjT6WpObp3fFo5Urw04yM5jWBnhXtkjPcvBr4r3R5vKFZMMoJkjW2uH_tF4yK4CcnQMlmGVQmAenMsNyADqzp9R3sgiarC90DX1BWngWoQ8kxjDaGZ6tHmvQfnf/s1600/8644400008_c89ca3a6a9_o.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhvcdRuGXZp9iKTOREksOjT6WpObp3fFo5Urw04yM5jWBnhXtkjPcvBr4r3R5vKFZMMoJkjW2uH_tF4yK4CcnQMlmGVQmAenMsNyADqzp9R3sgiarC90DX1BWngWoQ8kxjDaGZ6tHmvQfnf/s1600/8644400008_c89ca3a6a9_o.jpg" height="186" width="400" /></a></div>
<h4 style="text-align: justify;">
<span style="color: blue;"><u><i>O CONCELLO DE SANTIAGO DE COMPOSTELA</i></u></span></h4>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"> Seguro que moitos arousáns coñecedes este edificio que pouco lle faltará para cumplir 400 anos(?). E desde o primeiro ano, sempre estivo ahí facendo o seu papel moi dignamente. Ubicado na mesma Praza do Obradoiro, donde se encontra, ademáis, o Hotel dos Reis Católicos, antiguo Hospital Real de Peregrinos, fundado polos Reis Católicos, en 1492. Desde o ano que citamos ahí, sempre foi moi respetado hasta chegar ao ano 1954, que deixóu de ser Hospital Real para convertirse en un Hotel de 5 ***** estrelas... É considerado desde hai anos como un dos mellores hoteles habidos na década dos anos 1960... en España.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;">Enfrente do Concello se encontra a fachada principal, tamén chamada Fachada do Obradoiro da Catedral de Santiago, que garda ao entrar no templo o famoso Pórtico de la Gloria, obra singular do Mestre Mateo, construído hai máis de 800 anos. Unha escultura moi coñecida pola súa calidade en toda Europa. O Camiño de Santiago axudóu a que peregrinos de canto país hai sobre a terra visitaran o Santuario compostelán dónde se gardan as reliquias do Apóstol peregrino. O mundo do arte, das letras, e das ciencias, tamén pregonan o despertar desde este lugar de oración, de cántos nos visitan ao largo do ano. O Xacobeo, está lexos...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;">Tódo-los anos en que a festividade do Apóstolo cae en domingo, no calendario, se considera ANO SANTO... Hai na Praza do Obradoiro un edificio que forma parte dos catro que conforman o grupo. O primeiro ó entrar, que é Sede do Rectorado da Universidade compostelán. Un conxunto moi bonito que hai que ver alí. Todo en pedra galega, dura como o pedernal. Non o olvidar. E despóis ir pensando na <u>Cidade da Cultura.</u> Ten moito que ver. Está enriba do monte Gaiás, alá no alto de todo. A cidade que Fraga dibuxóu para un futuro... </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;">A falta de cartos pola crise destos anos, escarallóu a finalización de esta obra faraónica, digna de ver... Como non a veñades ver un día, vos pesará... ¡¡Seguro!! </span></span></div>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<span style="font-family: Georgia,"Times New Roman",serif;"><span style="font-size: x-small;"><br /></span></span>
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-39810786616552942172015-01-29T13:13:00.000-08:002015-01-29T13:14:23.276-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZg1RVzGXQSZF6pa35fp2AoCUlJ2TfQ4ZmXWa2CwgTi528MgigprlF-KRkmzcEUl7lf18u6VZKIqA_PcgJvzWhyphenhyphen9qOgQBghHuSIhiw8U4mCHvQ3KRzt3Td0-suTaBMoOKEgtZNLF-rMVf/s1600/01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><br /></a></div>
<span style="color: red;"> <u>MUSEO DE HISTORIA NATURAL</u></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZg1RVzGXQSZF6pa35fp2AoCUlJ2TfQ4ZmXWa2CwgTi528MgigprlF-KRkmzcEUl7lf18u6VZKIqA_PcgJvzWhyphenhyphen9qOgQBghHuSIhiw8U4mCHvQ3KRzt3Td0-suTaBMoOKEgtZNLF-rMVf/s1600/01.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjNZg1RVzGXQSZF6pa35fp2AoCUlJ2TfQ4ZmXWa2CwgTi528MgigprlF-KRkmzcEUl7lf18u6VZKIqA_PcgJvzWhyphenhyphen9qOgQBghHuSIhiw8U4mCHvQ3KRzt3Td0-suTaBMoOKEgtZNLF-rMVf/s1600/01.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<h4 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: Times, "Times New Roman", serif;">Non sei canto tempo hai que comenzóu a funcionar este museo que está nas aforas de Santiago. </span>Edificio novo</span><span style="font-size: x-small;">, <span style="font-size: xx-small;">todo novo. O nombre está posto ahí con letras roxas enriba deste comentario. Hai uns días que meu fillo tivo a ben levarme para que eu vira algo que nunca vin. E así foi. Todo me gustóu. Animales disecados de todo tipo. A fauna da selva está alí, e con esa fauna hai unha chea de aves de todo tipo, traídos de alá da zona de Colombia, Brasil, Cuba... Bueno, de todo tipo.</span></span> <span style="font-size: xx-small;">Unha</span> <span style="font-size: xx-small;">preciosidade</span>.<span style="font-size: xx-small;"> Igual ves</span> <span style="font-size: xx-small;">caimáns</span>, <span style="font-size: xx-small;">que calquer tipo de bichallada. De maravilla. E tamén temos os minerales sacado das minas, donde vemos o azabache e outros minerales valiosos que todos queren ver. Hasta se ven os diamantes e outras pedras de outros mundos</span> <span style="font-size: xx-small;">caídos do firmamento</span>. <span style="font-size: xx-small;">O peor de todo esto</span> <span style="font-size: xx-small;">é observar que <b><span style="font-weight: normal;">a</span></b></span> <span style="font-size: xx-small;">xente non colabora</span> <span style="font-size: xx-small;">asistindo a estos museos</span> <span style="font-size: xx-small;">tan maravillosos</span>. <span style="font-size: xx-small;">Si viñera Belén Esteban</span> <span style="font-size: xx-small;">para animar á xente a entrar,</span> <span style="font-size: xx-small;">esto xa sería outra cousa. Pero esta artista dos culebróns</span> <span style="font-size: xx-small;">está en un medio dónde gana</span> <span style="font-size: xx-small;">moitos cartos</span> <span style="font-size: xx-small;">e esto non ten volta de folla</span>. <span style="font-size: xx-small;">Este puto mundo noso non sabe máis. Despóis de Tele 5, xa non hai outra cousa. Por eso Belén bate records vendendo libros, sin saber o máis elemental... Para que logo falen do torero. Ela, a Belén, fixo máis cartos que o seu torero, sin esforzarse moito e sin xogarse a vida, como lle pasóu a Jesulín de Ubrique, pai da súa filla. Bueno, pois deseo que non deixedes de ver este Museo que é moi bonito é enseña moito. Ogallá que esto non deixe de funcionar, con esto da tixeira é máis putadas que se fan ver dónde hay cultura. Xa tendremos ocasión de chamar a nosa Belén para que nos fale de Gran Hermano. Estamos aquí para velo en outra ocasión. Si na Universidade non se repoñen os catedráticos que dan clases, pronto se ocuparán de todo esto, aquéles que pensan que o fixeron ben en estos tempos. A nosa Universidade quere ser o que foi sempre, pero para esto hai que ter unha economía perdida. Si siguen recortando cartos, que se preparen porque no mundo da cultura non se pode aceptar esto... Igual pasa no mundo da Sanidade... As xubilacións non se ocupan e esto non deixa lugar a dúbidas. "España vai ben", decía aquél elemento para xogar outra vez. Quere volver este pobre home... A ver qué vai pasar con tanto chourizo cabrón. Naide quere soltar a súa teta. Somos los mejores, incluindo "Podemos"... Veremos qué cara lle vai quedar a aquéles que perden tanto chourizo en mans de un partido novo. Aquí non vamos a seguir votando sempre a aquéles que se fixeron moi ricos a costa dos famentos... Roubando e reíndose dos iñorantes, pero os cartos, pa Suiza... Pujol, Rodrigo, Bárcenas, esta xente ten moita historia. ¡Qué pena que non se poida vivir de outra maneira! Desaparecéu a xente honrada é todo parece moi normal. Bueno, aconsello a visita a este Museo, porque aquí se aprende moito. Non quero tixeiras para esta casa. A cultura non ten que poñerse de rebaixas. Un Catedrático ten que vivir como se merece. Con arreglo ao seu estilo de vida. Si lle quitas cartos á cultura, o normal que despóis teñas unha fábrica de analfabetos. O que non queira saber de esto, é que está en outro mundo. Como si lle quitas cartos á Sanidade. Tendrás que comprar ataúdes, digo eu que hai anos que vivo outro mundo diferente. Así vamos con tanta tixeira é tanto carneiro. Si os profesores se retiran é non se repoñen as baixas estamos preparados para que a nosa Universidade non perda deser o que foi sempre. Un pedazo de Universidade. Do mellor que tivemos en España... A partir de agora, non sei... Este Museo é propiedade da Universidade de Santiago. Dito queda. </span></h4>
<h4 style="text-align: justify;">
</h4>
<h4 style="text-align: justify;">
</h4>
<h4 style="text-align: justify;">
</h4>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-75788892877200258522015-01-29T07:41:00.000-08:002015-01-29T07:42:40.965-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJpd7v15pVkQXsoxBYqwgEkuUBUMav30J-u7zy5Clt7_p_vLbfe4Ngu3dyYT8r2qAXDzOV26j7zOTUFga1mb1OMwgxlrUBRpQFKLvtKIvxHK6I7wUJGHdmcbNpcIemsOMG55LhvnG3ZNk8/s1600/13808960.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiJpd7v15pVkQXsoxBYqwgEkuUBUMav30J-u7zy5Clt7_p_vLbfe4Ngu3dyYT8r2qAXDzOV26j7zOTUFga1mb1OMwgxlrUBRpQFKLvtKIvxHK6I7wUJGHdmcbNpcIemsOMG55LhvnG3ZNk8/s1600/13808960.jpg" height="251" width="400" /></a></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;"> <span style="color: blue;"> </span></span><span style="color: cyan;"><span style="color: blue;"><span style="font-size: xx-small;"> </span></span></span></span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif; font-size: small;"><span style="color: cyan;"><span style="color: blue;"> </span><u><span style="color: blue;"> O NOSO BALNEARIO DA PRAIA DA CONCHA</span></u></span></span></div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Sempre habrá quen pense que apenas escribo "Cousas de meu Povo". </span><span style="font-size: xx-small;">E teño que decirlle a quén pensa así</span> <span style="font-size: xx-small;">que eu, hoxendía, non coñezo o meu povo. Sólo podréi falar de cousas que vivín hai unha chea de anos, como este caso que nos ocupa hoxe, do Balneario da Praia da Concha. Este edificio de madeira, foi escola para mín, hasta que me levaron para a Escola de Don Santiago, alí onde a Igrexa nosa. A única. A Igrexa da miña calle. Alí dónde tíñamos un home dos chamados "apóstolos da medicina", como era o Doutor Don Manolo Tourón. Despóis de tantos anos, aínda hoxe o teño presente conmigo. Porque eu lle tiña esa fé que levan os enfermos no seus ollos cando van a Fátima... Nunca nos cobróu nada e con cada consulta había outros gastos añadidos para él. Vivimos casi enfrente da súa casa..., na calle de la Iglesia, hasta que marchamos para aquela calle que tiña un santo con can, sempre pegado a él. Todo moi bonito, cando todo canto esperabas, estaba por vir. Sólo unha xitana me prometéu un futuro cheo de cousas bonitas, á que non lle teño que reclamar, porque non volvín a aquéles tempos tan horrendos para todos nós. Unha vez superada esta dura etapa, as cousas que vía a xitana chegaron pouco apouco. A roda da vida rodou e rodou sempre para mellor...</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">...........................................................................................................</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Pero non quero olvidarme do noso Balneario da Concha, porque alí tiven unha chea de amigos da infancia que hubera dado algo por volver a sentirme antre eles. Casi sempre, os amigos da infancia no hai quen compita con eles. Viñeron despóis os amigos-mociños, que tampouco naide ocupóu o seu sitio. Logo, coas mozas, xa todo cambia, porque "casi" nos sentimos homes levando ó noso lado unha mociña da beira do mar. Os primeiros amores. ¡Inolvidable todo o acontecido! Meus pais separados desde que eu andaba con chupete... </span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Cargaban conmigo meus irmáns para levarme a ésa Escola da Concha. Teño que recordar que diante do Balneario; as aréas da praia chegaban á beira da carretera, medio metro máis abaixo. Chegaban como podían chegar as ondiñas do mar en mareas bravas. Por debaixo do edificio de madeira, montado en troncos verticales... Mesmo alí diante do edificio, xogábamos os máis cativos, descalzos, na aréa, e os meus amiguiños me esconderon as miñas sandalias e non fumos capaces de encontralas entre todos. Tiven que marchar descalzo para a casa, da mán dos meus irmáns. Levéi uns berros de éles e tamén do meu pai, que traballaba no Banco de La Coruña, de cobrador. Daba a impresión que o que eu había perdido antre a area, era moi valioso. Non me pegaron pero me berraron moito é xa daquéla, a miña sensibilidade era moi acusada. Non era frecuente que aquél neno tivera </span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">disgustos como aquél. Porque todo tiña moito valor nunha casa dónde casi se contaban as fabas, e non se botaban na pota todas ésas cousas que se botan na Festa do Cocido de Lalín... Xa me entendedes todos...</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Para terminar, recordo que alí na Escola da Concha, o meu maestro me sacóu un dente que se movía máis da conta con un fío de coser...</span></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Times,"Times New Roman",serif;"><i><span style="font-size: xx-small;">Alí tamén me estrenéi como futuro cliente dos dentistas que estaban por vir á miña vida. Desde aquél tempo, hasta vésperas do meu casamento, non me anduvo ninguén nos dentes, e foi aquí, en Compostela, cando un dentista de verdade e bata blanca. Dos que cobraban ben. Non era o señor Mulet, aquél barbeiro-dentista que había ó lado do Bar "El Rancho Grande", de Vilagarcía, dónde estaban os primeiros "taxis" da vila...; con aquéles coches que parecían quitados da película aquéla, chea de gangsters famosos, perseguidos por aquél poli chamado Eliot Ness... co título de "LOS INTOCABLES"</span></i></span></div>
<span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: xx-small;"><i><br /></i></span>
<span style="font-size: xx-small;"><i> </i></span> Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-26397155361616969612015-01-28T14:11:00.000-08:002015-01-28T14:11:39.353-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsLo24HgSXHcrZ0yDGliUJI45L53yWkKV6TOQkNjo6SMSdQkzxpZFRWVEPJEKmfwO3ndHw_zgq2BXSB7_BuBkEPoBn-XZ5SIj1q3OivwUSbdNNd0KWCR8gePPTrgUIP15vz1OyU1odSoTa/s1600/Fuegos-del-Apostol_evento_129_30293_B.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhsLo24HgSXHcrZ0yDGliUJI45L53yWkKV6TOQkNjo6SMSdQkzxpZFRWVEPJEKmfwO3ndHw_zgq2BXSB7_BuBkEPoBn-XZ5SIj1q3OivwUSbdNNd0KWCR8gePPTrgUIP15vz1OyU1odSoTa/s1600/Fuegos-del-Apostol_evento_129_30293_B.jpg" height="320" width="265" /></a></div>
<h2 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> <u>O DÍA DOS FUEGOS, O DÍA DO PATRÓN</u></span></h2>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Todo-los anos no día 24 de xullo celébrase en Santiago os fuegos artificiales tradicionais. Sólo hai dous anos, esto non se levóu a cabo como consecuencia de aquél famoso accidente ferroviario de Angrois. Un accidente con tren novo de alta velocidade que provocóu unha chea de mortos, é tamén feridos dónde quedóu para sempre marcado con luto o día do Patrón de España. Suspendéronse todo-los actos previos á cita. E o público deixóu o seu espacio e marchóuse para seus lugares de orixen... Deseo recordar aquí aquél gran comportamento de unha aldea próxima a Santiago, que se chama ANGROIS que deixóu escrita con letras de ouro unha páxina chea de valentía é xenerosidade polo seu comportamento en favor de feridos é incluso moitos mortos. Votáronse ás vías para tratar de salvar as vidas que había dentro dos vagóns accidentados. Me quito o sombreiro en favor de esta xente, que demostróu a súa valentía de un modo maravilloso... ¡Vai por vos, amigos de ANGROIS! Todo por culpa de un mal trazado nas vías do tren. Aquéles señores que tanto cobran non fixeron as cousas ben. E seguimos sin que naide teña culpa de tantos feridos e mortos. Sin contar o resto...</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;">Excuso decir que estos fuegos se levan unha gran parte do Presuposto das festas do noso Patrón. E se fabricaron en Italia pola súa espectacularidad. Son unha garantía de calidade. En España non temos a calidade demostrada polos pirotécnicos italianos. Sempre vamos por detrás, pero queremos cobrar máis que éles... Casi sempre foi así. Esto non ten remedio... Moitas gracias, amigos de ANGROIS. Sodes un exemplo, en todo... Vos xogáchedes a vida por xente que nin coñecíades. Tamén o conductor tiña que ser máis responsable... Tanto ten que sean dous mortos, como si son 80. ¡Non!</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="font-family: "Courier New",Courier,monospace;"><span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span> </span><u><br /></u></span></div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-71701137679042422742015-01-28T10:46:00.000-08:002015-01-28T10:46:02.565-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS_Hdyko60LjiRjK_5ufC3xY4TR5p9AS3WcbZmSkKS0VaBApau65MIN3Fpf_eN8J4t5NXofKHf5rsq0jGf9Nf2RmjBE6BqLfvL9pOGBUf25Qb-wsMVZzxD_utKJKzcwbW26rdAnCBYi_Ts/s1600/Santiago-compostela-panoramica-viajology.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjS_Hdyko60LjiRjK_5ufC3xY4TR5p9AS3WcbZmSkKS0VaBApau65MIN3Fpf_eN8J4t5NXofKHf5rsq0jGf9Nf2RmjBE6BqLfvL9pOGBUf25Qb-wsMVZzxD_utKJKzcwbW26rdAnCBYi_Ts/s1600/Santiago-compostela-panoramica-viajology.jpg" height="201" width="640" /></a></div>
<h4>
<i> <span style="font-family: Arial,Helvetica,sans-serif;"><u><span style="font-size: small;">Catedral de Santiago, desde a Alameda</span></u></span></i></h4>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">Non sei si acerto si digo que en Compostela disfrutamos de unha Alameda que pode ser das mellores que temos en Galicia. Ocurre que había que pensar en renovar unha chea de carballos que lle dan sombra en verán ao largo de un kilómetro aproximadamente. Como ten forma de ferradura, acolléu este nome, como o máis adecuado para este caso. Este paseo sirveu en moitos anos como un paseo de namorados, dónde ninguén se libróu de esta proba. Tanto ten que foran estudiantes universitarios, como o povo llano, todos pasamos aquí, quizá, os anos máis felices das nosas vidas, sin contar xa con esa xentiña que ven facendo o Camiño é caen nas máns de Cupido contemplando esta escena tan fermosa, que eu levo vendo desde 1956. Hai xente que se pon mirando esta estampa tan única, sentados desde un banco do Paseo dos Leóns, e cando a lus se vai, éles tamén fan o mesmo.</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">De xóvenes, ou non tan xóvenes, por aquí pasamos todos. Tamén como paseo para nenos destaca este parque como algo que nos fai sentir orgullosos, porque sabemos valorar o que temos. Aínda que eu non sexa nativo de Compostela, ven me podían entregar un pasaporte especial. En ano e medio, cumplo 60 anos vividos en Santiago; esta é unha cantidade a ter en conta sempre. Muller de aquí, fillos e netos que naceron baixo o signo da nosa Rosalía... Creo que non se pode pedir moito máis... Agora, este Paseo se está convertindo en una zona para vellos. Se reúnen aquí é dan voltas arredor da Ferradura, como cando eran ben novos. Cada volta, un km. que non deixa de ser unha boa señal para aquéles que levan conta por "aquélo do Paseo do Colesterol". Si vas por este Paseo te encontrarás coa figura de Ramón María del Valle Inclán autor de "Divinas Palabras". Un escritor nado en Vilanova de Arousa ¿Ou Caramiñal? Se encontra este home sentado nun banco normal, mirando hacia a nosa Catedral. Esto é reciente. Quizá 10 anos... Andando hacia adiante, temos dous monumentos dedicados á poetisa galega. Pero antes vemos o munumento de unha leiteira da aldea, que hai 50 anos percorría as rúas compostelanas repartindo a leite, ano tras ano...</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;">A miña pasión polo arte ten o seu sentido, porque non puden escoller mellor a cidade para vivir. A miña muller foi sempre moi feliz paseando pola Alameda de Santiago collida da mán de quén a quixo tanto. Agora, fillos e netos siguen os seus pasos. Esto tamén forma parte da nosa Historia. A Historia da Alameda de Santiago de Compostela. Aquí cheguéi; aquí me namorei. Aquí chegaron felizmente fillos e netos. Aquí botéi raíces para sempre... </span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: small;"><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Helvetica Neue",Arial,Helvetica,sans-serif;"> </span></span></span></div>
<h4>
<span style="font-size: small;"> </span></h4>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-86543442004535814172015-01-27T13:02:00.000-08:002015-01-27T13:02:33.621-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<b><span style="color: #073763;"><i><span style="font-size: small;">Vilagarcía de Arousa, a vista de paxaro</span></i></span></b></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPyDlb9kLF9mWpwLgNVBpezFzYMIilsbeyHK9B3ylsuAV-4EFRpwCFPAmSjYMAjoNx2O7YytkCC4ITYu_F61Yr51HVR85vnI7OCxjSYuHeMXMrsmPUAYNDrRzexxBNilyFkjuW_8-zzdiE/s1600/1870.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjPyDlb9kLF9mWpwLgNVBpezFzYMIilsbeyHK9B3ylsuAV-4EFRpwCFPAmSjYMAjoNx2O7YytkCC4ITYu_F61Yr51HVR85vnI7OCxjSYuHeMXMrsmPUAYNDrRzexxBNilyFkjuW_8-zzdiE/s1600/1870.jpg" height="119" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: right;">
</div>
<div style="text-align: left;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Cando eu era un neno, a xente que vivía ó noso lado, non gozaba de canto vemos nesta foto tan preciosa. Todo estaba en estado natural. Non había máis muelle que aquél que montaron os ingleses hay unha chea de anos. Nos conformábamos porque os tempos eran moi ingratos para todos nós... Era o noso Muelle</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">de Ferro tan querido por todo-los arousáns nacidos nos anos trinta é seguintes. Foi pena perder aquél símbolo tan bonito... Do mesmo modo que as Torres do Obradoiro o dicen todo, nós tíñamos o noso Muelle de Ferro, que tamén tiña a súa Historia, para nós... Non era tan importante como as Torres de Santiago, pero nosoutros o que non queríamos era o desguace, que veu cando naide esperaba semellante cousa (eu, o primeiro).</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Parecía que éramos tan felices como os de Vigo, porque aquí se facía moita obra sobre o mar. Sendo eu un crío de pantalón corto, nos visitóu un ministro que quixo facer de Vilagarcía outra cousa moi distinta. E chegóu a traer para a nosa Vila, co fin de facer Obras no Porto é este foi o principio do que estaba por vir. Chamábase este home, Conde de Vallellano. Todo él era elegancia, alto é ben plantado... Non sei si en aquél tempo xa habían comenzado os Consellos de Ministros no Pazo de Meirás. Porque naquél tempo, os Ministros mentían todos. Daba a impresión de que todos íbamos ser ricos... coas obras que se iban facer na Ría de Arousa. E ben pensado, valía máis un caldeiro de berberechos que todo canto nos prometían. E foi así. Os galegos nunca tivemos "gancho" con aquéles homes que prometían moito, a cambio de nada. Así pasóu todo. Nos decían que se estaba a facer un Superpuerto comparable a éso que teñen os holandeses na cidade de Rotterdam. Aquélo era moito. Temos que recordar a nosa xente, que toda ésa camarilla invertía os seus cartos en Marbella, Puerto Banús, que todo se convertía en ouro. Os solares se poblaron de chalés porque toda aquéla mafia gañóu miles de millóns, facéndose pasar por xente honrada, aquélo daba noxio. Os Ministros non tiñan tempo para dedicarlle ós galegos unha hora do seu tempo. Era máis interesante o que había en Marbella, para éles. Prometían moito, pero non daban nada. É como dicen os enfermos do Psiquiátrico de Conxo... "Prometer e non dar...fan a os tolos alegrar"... É que cada un interprete todo esto como lles dé a Real gana. A CORRUPCIÓN HABÍA COMENZADO. Esta xente eran ministros para meterse en negocios sucios. O vello de Ferrol, miraba para outro lado. Era moi descarado. A única diferencia é que se negociaban con pesetas é hoxe son euros...</span></span><br />
<span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Os mesmos lobos de agora. Con camisa é todo. Compraron canto terreno había alí para construir. Sólo faltóu Don Rodrigo é todos os seus amigos. Sempre están en primeira páxina. </span></span><br />
</div>
<div style="text-align: left;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8wM3r98PefNsTG695eAafY6lofrS0RO4pXddAm89dTnAKqRSB7V3yAQVqFvRCRIrbFnioOTSYSui6Se9UPZ9RfvQp-moeBKOJF-rgXHE28Mj_XBwZNiy15xB0DAP8_NbvvSspsu-kNrn/s1600/mapa-de-vilagarcia-de-arousa-7.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhx8wM3r98PefNsTG695eAafY6lofrS0RO4pXddAm89dTnAKqRSB7V3yAQVqFvRCRIrbFnioOTSYSui6Se9UPZ9RfvQp-moeBKOJF-rgXHE28Mj_XBwZNiy15xB0DAP8_NbvvSspsu-kNrn/s1600/mapa-de-vilagarcia-de-arousa-7.jpg" height="160" width="200" /></a><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"></span><span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Agora a foto cambióu é a nosa Vila xa tiña formas de unha pequena cidade moderna. Esto é o que vemos sempre a diario. Temos que buscar o modo para que esta cidade non retroceda no tempo. Necesitamos ir pra diante. E remar todos a unha, para que todo esto chegue a bon porto. Esto sería o meu deseo. Pero, entre tixeiras é caralladas de este tipo, non sei si esto chegará lexos. Esperamos que todo vaia p'adiante. Para poder cantar aquélo...</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">"Villagarcía de Arosa,</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">pueblo de mucha valía;</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">tus vasallos te saludan,</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">con un grito de alegría"... (a cantarela sigue), pero...</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">ºººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººººº</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">Comentario de E. García, desde Santiago. 27/01/2015</span></span><br />
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"><br /></span></span>
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;"> </span></span><span style="font-size: xx-small;"></span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<span style="font-size: xx-small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</span><span style="font-size: xx-small;"><div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
</span><br /></div>
<div style="text-align: right;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-36165590842840272172015-01-27T09:26:00.002-08:002015-01-27T09:44:28.428-08:00O BOTAFUMEIRO<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxKL-toEeDhc9vR_03qcQIGhCW5uEzQPiA7lxaDhJ7jNOOXRP7i5Frauc5Q66hKq4zjDcB7G25bzgrjEzmfGRHHzHdVsNm-PHTWOYLJdofml5IR6onk7fblYGgAUlSh-qz2YwR1wua6IyK/s1600/botafumeiro.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjxKL-toEeDhc9vR_03qcQIGhCW5uEzQPiA7lxaDhJ7jNOOXRP7i5Frauc5Q66hKq4zjDcB7G25bzgrjEzmfGRHHzHdVsNm-PHTWOYLJdofml5IR6onk7fblYGgAUlSh-qz2YwR1wua6IyK/s1600/botafumeiro.jpg" /></a></div>
<br />
<h2 style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"><b><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"> O BOTAFUMEIRO DA CATEDRAL DE SANTIAGO</span></b></span></h2>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Non todas as persoas de Vilagarcía, miña terra, puderon contemplar o balanceo de este incensario, que empeza a rente do chan e chega hasta a cúpula interior deste santuario tan de todo-los galegos de moita ou pouca fe. Pensar que ésta é a casa de Papas, Reis, Presidentes de governos, etc. Moi bonito... </span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">E digno de ver. Tampouco é necesario ser moi creiente, pero seguro que aquél que non o veu nunca, se emocionará. Axuda tamén unhas cantarelas eclesiásticas cantadas por todos os presentes, si é que coñecen o Himno ó Apóstolo Santiago...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Axudados todos das famosas chirimías que son como cornetas moi visibles que están á vista dos fieles...</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Nas grandes solemnidades, hai unha orquesta filarmónica que non se ve, pero se deixan oír. Ás veces, esta orquesta non baixa de 50 músicos de gran categoría. E o conxunto de todo esto, incluíndo coros, para quen non coñeza esto, da a impresión de que nos encontramos no Ceo. Moi normal, porque todo esto, xa é obra de siglos. Os curas, sempre superon facer moi ben o seu traballo. Aquí quedóu o arte é éso, gusta moito.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">O Botafumeiro sempre tivo unha finalidade que ven de siglos atrás. A súa función era a de perfumar o ambiente, porque os peregrinos, non sempre chegaron, é chegan, cheirando de un modo fino. Os aseos eran nos mil ríos que estos aventureiros encontraban por Galiza adiante, antes da chegada a cidade do Apóstolo. E cando chegan a súa meta que foi desde siglos a Praza do Obradoiro... Extenuados... Pero moi felices de haber chegado. Botan horas mirando para ésas torres que coñecen de antes de chegar. Choran de emoción, porque esto o levan moi adentro do seu peito. E non todos é por sentimentos relixiosos. Hasta hai chinos que deixan a Buda aparcado, para facer este Camiño que une a miles de persoas que se encontran en él... Vos xuro que cada persoa que ven facendo o Camiño, ás veces é por promesas adquiridas, como tantos outros. Algúns hasta terminan en Fisterra e ó chegar, suelen queimar o calzado é algunha prenda, alí dónde está o Faro máis galego que tamén ten moita historia na vida deste país noso.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Excuso decir que toda esta xente recibe un trato moi bó por parte dos nosos paisanos, das aldeas do interior... Comparten cos peregrinos algo do que teñen a mán, como frutas, un tancarolo de viño con pan... E tamén hay fotos de recordo para cando chegan aos seus destinos e felicítanse as Pascuas con moito cariño polo medio. Hasta chegan a casar aquí, en Santiago, mozos que se encontraron no Camiño é marcharon de Compostela casando na Catedral galega por excelencia... ¿Verdade que é moi bonito? Hai que procurar que todo esto non non baixe o ritmo do Camiño, porque estos mesmos son os que mellor fan a publicidade de esta bonita cidade... ¡Precioso!</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: xx-small;">Para acabar, vou decir que o Botafumeiro, cando lle votan o incienso con brasa, expande un aroma moi do gusto de cantos estamos asistindo ó culto. Pero o mellor é velo por vosos ollos. Entre a música do templo, a balanceo é o incienso queimando dentro do incensario xigante, che emocionará. Seguro. Non é necesario que seas moi creiente para sentir todo esto.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">O Botafumeiro pesa 53 kg e é ten metro e medio de altura. Elévase a 20 metros e pode chegar a alcanzar unha velocidade de 70
kilómetros por hora. Debido á velocidade e o peso, pode coller unha
enorme enerxía. Daquela, en épocas pasadas houbo roturas da corda. En 1499 o Botafumeiro soltouse y saiu pola
Porta de Praterías, en presencia de Catalina de Aragón,
que estaba de visita en Santiago. Esto repetiuse nos anos
1622 e 1937. En ninguna ocasión houbo víctimas polo desprendimento. Hoxe en día mantense despexado o cruceiro da Catedral
durante o voo do Botafumeiro para que os turistas e os curiosos teñan libre soamente ata o perímetro desde o que se maniobra.</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">
</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><span style="font-family: "Trebuchet MS",sans-serif;">O Botafumeiro pode admirarse nas misas solemnes. O resto dos
días utilízase e está exposta unha copia de tamaño algo menor ao
orixinal feita en alpaca, coñecida co nome de "La alcachofa".</span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: xx-small;"><br /></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: xx-small;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-13544975722971937542013-03-22T04:27:00.001-07:002015-01-27T10:06:43.108-08:00O NOSO RIO DO CON <b> </b><br />
<div style="text-align: center;">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1TaLYL4tb6yn8VUmjk6aDTnPzErIw3AZ5-Qnt4MnbNxlFZeMbaxn3B09GUAIXIWBNALGP7IHwN0VIyizVISBuvNX18IGLIol1gdLYYThouCwWlQ50A07BOhejahTVYtmjQUoP_UpTNr1Z/s1600/Lavadeiro+do+rio+con.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj1TaLYL4tb6yn8VUmjk6aDTnPzErIw3AZ5-Qnt4MnbNxlFZeMbaxn3B09GUAIXIWBNALGP7IHwN0VIyizVISBuvNX18IGLIol1gdLYYThouCwWlQ50A07BOhejahTVYtmjQUoP_UpTNr1Z/s320/Lavadeiro+do+rio+con.jpg" height="172" width="320" /></a><u><span style="color: red;"><b></b></span></u></div>
<u><span style="color: red; font-size: large;"><b>O NOSO RÍO DO CON</b></span></u></div>
<u><span style="color: red;"></span></u><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-small;"> Estos</span> <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-small;">días fixen un comentario para o<u> <span style="color: blue;">FAIADO DA MEMORIA,</span></u> donde expoñía o meu punto de</span> <span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-small;">vista </span><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-small;">do noso Río máis emblemático. Todo esto, visto desde hai máis de cincoenta anos, que son os</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> que eu vivo fóra de Vila-García. Estaba basado este comentario porque o traballo iba acompañado</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> de unha foto recollida desde a ponte máis próxima ó Bar Avenida (Non sei si este Bar existe. Pero </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">é a ponte que pasamos cando vamós Á Lomba). Nin máis, nin menos. ¿Está claro? A foto que se</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> cita é moi bonita e demostra un Río limpo, sin herbas ou xuncos que dañan a beleza do noso Río.</span><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Algunha que outra vez, teño visto unha "manada de parrulos" que o facían moito máis bonito todo.</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Pero penso que vivimos en un país que nin axudan os veciños, nin as condicións de vida que temos</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> para poder ir vivindo. Desaparecen as aves, como outros bichos que poidan estar cerca da xente.</span><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Esto non pasa ahí, únicamente, porque en Santiago, donde vivo desde fai moitos a</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">nos, sempre</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> "volaron" da Alameda, patos, gansos e todo o que poñían. E "non iban polo aire", precisamente.</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Hai uns anos, todo o que pasaba na Alameda, levaban a culpa a "fina estudiantina". Hoxe sabe</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> esa mesma xente que os estudiantes non fan cousas como ésas. Teñen otras ideas.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Antes de chegar o río hasta aquí, pasa por outra ponte con lavadero de primera calidad, donde</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> finaliza a Rúa Covadonga. Esto o recordo tal cual hai 70 anos ou máis, porque vivimos en familia</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> no Lugar das Bocas, (a 500 metros do Río, aprox.). Por tanto, para ir á Escola, por exemplo, non </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">había outro sitio para ir ou vir. Era unha idade dónde os nenos somos máis felices ainda que non</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> teñamos nada. A Escola formaba parte da túa vida en todo o sentido da palabra, e como eu non</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> tiña nunca problemas cos profesores, sentíame moi feliz alí. Sempre salía moi contento da Escola </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">de "Don Santiago". Despóis se chamóu "Don Faustino Alvarez", que tamén foi maestro meu. MOI BO.</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Cando cambiou de nombre, eu xa non estaba na Escola, porque me puxeron a traballar.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Recordando aquéles tempos, teño que decir que en aquél lavadoiro de roupa que había despóis</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> de deixar a Rúa Covadonda, era unha imaxen preciosa propia de unha película de Vi<span style="color: blue;">ctorio de Sica.</span></span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Todo esto coa "salsa" que hai alí, porque certas mulleres non querían perder o seu emplazamento</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> no Río, nin nos espacios de clareo (ou cómo se chamen). Os jaleos se multiplicaban todo-los días</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> do ano, e ademáis ás veces<span style="color: blue;"> "a sangre non chegaba ó Río, pero..."</span> Ese lugar era zona de xogos para</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> os meus amiguetes e cando un can que había dos amigos, pisaban a roupa que poñían a clarear,</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> moi cerca da muralla de finca...¡Dios nos colla confesados! Aquélo era como unha batalla que </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">houbo hai moitos siglos que se chamóu <span style="color: blue;">Sodoma e Gomorra.</span> Os rapaces, causantes de aquél jaleo,</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> botamos a correr coma si fóramos lebres. Porque non soamente os cans pisaban a roupa de unha</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> muller, senón de varias. E excuso decir que se acordaban de todos os nosos familiares, vivos ou</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> mortos. Os nenos que provocamos o lío, despóis nos reíamos como anxeliños que éramos, con </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">apenas dez anos. Por eso me acordei do famoso Lavadoiro Municipal para facer un comentario</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> que podrá facer sonreir a algunha xente, pero era así... ¡Desde alí se controlaba ao pobo!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Hai que pensar que por culpa das lavandeiras, os nenos non podían xogar donde sempre sogaron,</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> esto, visto desde un cerebro infantil, porque a estas alturas non podemos decir que os nenos non</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> tiñan culpa de nada. Os rapaces de ésa idade sempre están en disposición de xogar e todo o que</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> sea negativo para eles, non son conscientes de que fan daño. <span style="color: blue;">¡Estou recordando o ano 1942...!</span></span><br />
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"><span style="color: black;"> E desde aquéla</span> houbo guerras en todas partes do mundo, e nunca chovéu que non escampara... </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">Polo menos todo fóra para mellorar a situación dos países. Agora se está vendo que en pouco </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">tempo, habrá países dos chamados "ricos" que non convertirán nos seus criados. E por culpa do </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">petróleo, volverán máis guerras, como pasou en Irak, que ainda falta por facer a factura de aquél</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> momento de locura propio de tres homes que merecían estar en outra parte, digo eu...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Despóis de homenaxear ao Lavadoiro Manicipal de Vila-García, temos que poñer unhas letras para </span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;">agradecerlle ás <span style="color: red;">LAVADORAS</span> o traballo que fai para as amas de casa, sin esos jaleos que viñan de</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> hai moitos anos. Que si a pedra de lavar... O sitio adecuado. Aguas transparentes. Os clareos</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> despóis do lavado de roupa, cos consiguientes problemas de todo-los días. Non sei si algún destos</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> problemas irían para ó Xusgado, cousa que o vería normal, dado o acaloramento que houbo algún</span><span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> día. Hoxe eso, sería xa noticia para a televisión local, polo menos...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Por hoxe, vamos deixar as cousas como están. Este é o verdadeiro <span style="color: blue;"><u>FAIADO DA MEMORIA.</u></span> 70 anos.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> Contado por un protagonista da época. E que Dios nos colla confesados, digo eu. Saúdos.</span></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #274e13; font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"><i><span style="color: purple;">"Miña nai por me casare,</span></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: purple; font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"><i>ofrecéume canto tiña;</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: purple; font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"><i>e agora que estou casada,</i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: purple; font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"><i>pagóume cunha galiña"....</i></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<br /></div>
<span style="font-family: Trebuchet MS; font-size: x-small;"> <b> </b></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-51477447966569848962013-02-21T12:19:00.000-08:002013-02-22T08:26:55.623-08:00PRIMEIRO CENTENARIO DA FUSIÓN DOS CONCELLOS AROUSÁNS<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifomJ1H4UZPTfurrIwezimLsMQeheklm14XukpBC-Jy18TjgawfvTPzvf-IzvCSCQwxfQE-25akNilZoEvYyh8MYlS-6lguy7c2WM1FSM0ccjX_AbunODfGKWh1Pjw9dBxZEvms40xJadD/s1600/Concello+de+Vilagarc%C3%ADa.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="206" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEifomJ1H4UZPTfurrIwezimLsMQeheklm14XukpBC-Jy18TjgawfvTPzvf-IzvCSCQwxfQE-25akNilZoEvYyh8MYlS-6lguy7c2WM1FSM0ccjX_AbunODfGKWh1Pjw9dBxZEvms40xJadD/s320/Concello+de+Vilagarc%C3%ADa.jpg" width="320" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"> <u> <span style="color: magenta;">I CENTENARIO DOS TRES CONCELLOS AROUSÁNS</span></u></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<u><span style="font-family: Arial;"></span></u> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial;"> 1913 - 2013</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;">Hubera pagado algo por estar presente na firma dos tres Concellos arousáns, xa hai </span><span style="font-family: Arial;">de esto cen anos. Aquelo tivo que ser o máis parecido a unha guerra entre veciños. </span><span style="font-family: Arial;">Habíaos que luchaban desde o Norte. Vilagarcía no medio e Vilaxoán no Sur. Creo </span><span style="font-family: Arial;">que é facil entender que aquelo tivo que ser impresionante... Menos mal que habría </span><span style="font-family: Arial;">xente de fóra que pondría orden, porque, se non, aquelo non acabaría nunca. </span><span style="font-family: Arial;">Cando finalizou todo, casi habría un campo de batalla, pero sin cadáveres, digo eu. </span><span style="font-family: Arial;">En estos tempos que se puxo eso mesmo de actualidade, si retrocedemos cen anos </span><span style="font-family: Arial;">nos daremos conta de que as culturas non eran as mesmas de hoxe, que para un </span><span style="font-family: Arial;">caso coma ése cen anos, non parecen tantos. Repito que me gustaría velo todo. </span><span style="font-family: Arial;">Xa non é que eu sexa un home que me gusten estos tipos de rivalidade entre veciños </span><span style="font-family: Arial;">cando o máis beneficiado vai ser o máis poderoso, aparentemente.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;">Aí están os tres cuños que tiveron que facer o seu traballo. Me gustaría tamén saber </span><span style="font-family: Arial;">si o lugar das firmas, foi o Concello de Vilagarcía, ou se fixo por separado en cada </span><span style="font-family: Arial;">Concello que iba a desaparecer. Hay moitas preguntas que non teñen fácil a súa </span><span style="font-family: Arial;">resposta. Seguro que a película do<span style="color: blue;"><strong> I</strong> CENTENARIO,</span> vai traer moitos recordos a máis </span><span style="font-family: Arial;">de catro veciños, de un lado e do outro. Non todas estas cousas se fixeron a gusto de </span><span style="font-family: Arial;">todos, como é fácil adiviñar. Tanto ten que "eso" fora naquél siglo, como si fora hoxe.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;">Ahí queda para a historia este escrito cos cuños que participaron na fusión dos </span><span style="font-family: Arial;">tres Concellos, co vello edificio do Axuntamento da Praza de Ravella enriba. ¡Cantos </span><span style="font-family: Arial;">recordos pasaron desde aquéla fecha! Agora todo parece fácil, pero creo que </span><span style="font-family: Arial;">non foi fusión como se imaginan algúns. Houbo un tempo que non se mezclaban os do </span><span style="font-family: Arial;">medio, cos de Vilaxoán. Falo de un tempo que se aproxima ós 60 anos(?). Cando o </span><span style="font-family: Arial;">amor anda polo medio, non se pode xogar con esto. Se foron limando asperezas e </span><span style="font-family: Arial;">todo resultou como xa estaba previsto. O amor ganóu todas as batallas. Faltaría máis </span><span style="font-family: Arial;">que fose de outro xeito. Eu tiven un amigo casado en Vilaxoán, hai 60 anos, e podo </span><span style="font-family: Arial;">asegurar que non lle foi nada fácil nos primeiros tempos. Despóis, coa chegada dos </span><span style="font-family: Arial;">netos, quizá axudou a cambialo todo. Pero hai que asalo. Ser de Vilagarcía e casar en Vilaxoán para vivir alí, era cousa complicada. Xa dice aquéla frase que se fixo famosa:</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial;">"Non hai mal que 100 anos dure". Ahí quedóu todo. Pero canto dixen de aquél tempo </span><span style="font-family: Arial;">en cuanto ó trato ós vilagarciáns é certo. Hai que trasladarse ós anos 1950...= 63.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div align="justify" class="separator" style="clear: both; text-align: left;">
</div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;">Seguro que álguien da Vila pescadora vai decir que non é certo. ¡Probiño! Fixéronlle a vida imposible, como recién casado. Él nunca quixo falar para evitar males maiores. Pero</span><span style="font-family: Arial;"> eu sei tanto coma o interesado. Él mo dixo, porque pensaba que eu podría ser outra victima. </span><span style="font-family: Arial;">En fin, señores, que Dios mire un pouco po-los da Vila...García.</span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial;"></span> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<span style="color: magenta;"> <strong>"<em>Durme, meu neniño, durme,</em></strong></span></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<em><strong><span style="color: magenta;"> durme ben, e non despertes;</span></strong></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<em><strong><span style="color: magenta;"> que pra pasar traballiños,</span></strong></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: justify;">
<em><strong><span style="color: magenta;"> tempo de sobra has de tere".</span></strong></em></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiri6yw5h9H9gv_vhBr3wdarGHb92hrN4z-24SPHT7OLx6UsAl4zRkammgr7ZHSIFoQthJ0sJKsbN9Ei0cYQkiS2Pw25W7nRbNGpBhyphenhyphenucwANeiKxxwje5cAEZy59zU-1vnDylQnPmtkb-5_/s1600/Concellos+Unidos.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiri6yw5h9H9gv_vhBr3wdarGHb92hrN4z-24SPHT7OLx6UsAl4zRkammgr7ZHSIFoQthJ0sJKsbN9Ei0cYQkiS2Pw25W7nRbNGpBhyphenhyphenucwANeiKxxwje5cAEZy59zU-1vnDylQnPmtkb-5_/s1600/Concellos+Unidos.jpg" /></a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-692908697402113082013-02-07T03:49:00.002-08:002015-01-27T10:07:37.673-08:00O PARQUE DA PRAIA COMPOSTELA<br />
<b> <span style="color: magenta;"><u> O PARQUE DA PLAYA COMPOSTELA</u></span></b><br />
<u><span style="color: magenta;"></span></u><br />
<span style="color: black; font-size: x-small;">Recordo, sendo neno, que na pista do Parque da Praia Compostela, celebrábanse partidos de tenis entre aqueles</span><br />
<span style="font-size: x-small;">señoritos madrileños que se hospedaban en todo o Barrio da Prosperidade. Os rapaces da vila de aquéles anos</span><br />
<span style="font-size: x-small;">nin tíñamos, nin podíamos ter, a vestimenta clásica do tenista (como eles), nin a ferramenta necesaria para xogar.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Por eso, sempre tiñan a pista sempre para éles. Os nenos de aquí, nos limitábamos a mirar cómo eles xogaban, sin</span><br />
<span style="font-size: x-small;">entender gran cousa de todo o que íbamos vendo. Pero todo cambiou en pouco tempo...</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Resulta que a Pista da Praia Compostela convirteuse en pouco tempo en <span style="color: red;"><b>Pista de Baile</b> nos Domingos.</span> Actuaban</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Orquestas de certo atractivo e a xuventede tiña un medio máis para divertirse, a pesar de que todos sabemos que</span><br />
<span style="font-size: x-small;">no Verano, en Galicia hai centos de Parroquias que estaban en festa. Pero... O que faltaban eran os medios que</span><br />
<span style="font-size: x-small;">hoxe teñen os mozos de este tempo. Con todo esto, a Pista estaba sempre a reventar. Non recordo ben si o precio</span><br />
<span style="font-size: x-small;">eran 5 pesetas, ou por aí. Pero había que ter os cartos e non sempre se daban esos casos. Porque as familias eran</span><br />
<span style="font-size: x-small;">máis completas que agora. Si os vellos (?) non tiñan para cousas máis importantes, como o alimento, calzado,</span><br />
<span style="font-size: x-small;">roupa, ¿Cómo iban ter cartos para darllos a os seus fillos para ir ao baile?</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Temos que poñerlle a estas letras un ano. 1948, 1949, 1950, 1951... En todos estos anos a xente non o pasaba</span><br />
<span style="font-size: x-small;">nada ben, porque os alimentos estaban racionados. O pan, fariña, pastas, aceite, chocolate, ¡TODO! Hasta o</span><br />
<span style="font-size: x-small;">tabaco de Picadura que había que facer os cigarrillos a man. Era tan difícil ver a unha persoa con sobrepeso,</span><br />
<span style="font-size: x-small;">como encontrarse con un fantasma na cama. Decía meu barbeiro da calle do Mercado e chamado Manolo</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Carballo, ahí en Vilagarcía: <span style="color: blue;">"SI A FAME FORA MÚSICA, SERÍA IMPOSIBLE ANDAR POLA CALLE".</span></span><br />
<span style="color: black; font-size: x-small;">A xente se marchaba para non volver. E os que quedábamos, non estábamos moi seguros do noso futuro...</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Os curas non daban feito, e eso que non había os problemas de hoxe, que faltan curas, como sabemos todos.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Sei de pais que empeñaron a súa casiña, para comprar Estreptomicina e así poder salvar un fillo da peste de</span><br />
<span style="font-size: x-small;">tuberculose que había en esos anos, e quedáronse sin fillo e sin casa... Triste historia vivida por mín, día a día,</span><br />
<span style="font-size: x-small;">porque eu facía de practicante sin título, para casos como este. Este home morreu en 1950. Eu nunca cobrei.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Non sei de dónde quitaba a xente certa alegría, porque aquelo era dramático. Non sei como as casas soportaban</span><br />
<span style="font-size: x-small;">tanta xente. Non había dónde poñer tanto neno. Xa non digamos, vestilos, calzalos, etc. Era raro unha casa sin</span><br />
<span style="font-size: x-small;">aquela enfermidade corrosiva. Os nenos, ó chegar a mozos, faltábanlle o necesario para dar o paso, que é</span><br />
<span style="font-size: x-small;">pasar de neno a home. ¡Que non volvan esos tempos! Pero entre a tixeira e o Paro, pode pasar de todo. Unha</span><br />
<span style="font-size: x-small;">cousa é alimentar a un fillo-neno e outra, alimentar a un fillo-home. Ahí é dónde está o peligro...</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Volvendo ó Parque da Praia Compostela, sería conveniente que se pensara un pouco en poñer eso de modo</span><br />
<span style="font-size: x-small;">que a xente que vai de Santiago á praia, o primeiro que mira ó chegar aí, é esa praia. Sempre se me quixan a</span><br />
<span style="font-size: x-small;">mín (como si eu fora o Alcalde de Arousa), de que todo eso, hasta a Praia da Concha, está sucia). De un</span><br />
<span style="font-size: x-small;">tempo a esta parte a xente de Santiago, viaxa a Boiro, Pobra, Ribeira, Noia, Portosín, Porto do Son, Muros</span><br />
<span style="font-size: x-small;">e unha chea de praias que os de aí non víchedes nunca, porque, para vos non sería rentable, andar 150 kms.</span><br />
<span style="font-size: x-small;">para ir a bañarse, únicamente. Nadie de aquí pensa en ir ás praias da Coruña, Riazor, Orzán, porque tendes</span><br />
<span style="font-size: x-small;">cousas parecidas. Sin embargo, un fillo meu vai a Ribeira e emplea uns 160 kms, para ir e vir. Nunca se</span><br />
<span style="font-size: x-small;">queixa da praia. Quizá porque a auga está fría. Claro, alá por Sálvora... Sabemos todos que os povos da</span><br />
<span style="font-size: x-small;">provincia da Coruña ten praias. Fisterra, Callón, Carnota, Cée, Esteiro, Queiruga, Rianxo, Taragoña e non</span><br />
<span style="font-size: x-small;">sigo, para non para non facer interminable a lista. Referíndome a ese Parque, si éste esta mal e a praia igual </span><br />
<span style="font-size: x-small;">ou peor, estamos listos. Polo menos, que os bañistas se queden ao ir, ou vir, na Compostela.</span><br />
<br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: blue;">"<i><b>Cando no mar me chapuce,</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: x-small;"><i><b>nadando xunto a Corneira;</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: x-small;"><i><b>que non me falen de nadia,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: x-small;"><i><b>que a miña groria, é aquela"...</b></i></span></div>
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="color: magenta;"><i></i></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-52641106769796719572013-02-06T10:02:00.000-08:002014-05-02T14:14:35.719-07:00EL CINE CERVANTES y VILAXOAN <br />
<span style="color: red;"><u><strong>EL CINE CERVANTES y VILAXOÁN</strong></u></span><br />
<u><span style="color: red;"></span></u><br />
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: red;"><u> </u><span style="font-size: x-small;"><span style="color: black;">Cuando llegó el boom que se llamó en su tiempo </span><span style="color: blue;"><strong>JORGE NEGRETE</strong></span> <span style="color: black;"><strong>y sus Mariachis, </strong>llamados el</span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> <strong>Trío "CALAVERAS", </strong>aquéllo era algo para ver, porque la fiebre que el cantante mexicano despertaba </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> era impresionante. No digo a nivel de galán, porque en eso, creo que no lo hacía nada bien. Yo, con muy</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> pocos años me daba cuenta que eso no era su fuerte. Pero, si durante la película se cantan una docena de</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> canciones (más o menos), eso ya cambia. Todos sabemos lo que representa la música para la villa mari-</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> nera de Vilaxoán. Y todos sabemos que siempre lo bordan, cuando de cantar se trata...</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-size: x-small;"> </span></div>
<span style="font-size: x-small;"> Deseo decir que por aquéllas fechas las emisoras comerciales de la zona no hacían más que poner los</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Discos dedicados de Jorge Negrete en las emisoras de la Cadena SER de Radio Pontevedra y Radio Vigo,</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Luego llegaron las películas y no hay palabras para definir lo que se comentaba, ------------------------------</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Porque la admiración que sentían hacia el charro mexicano era muy grande. Las rancheras, eran como el</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> pan nuestro de cada día. En el trayecto que hay desde el Cine Cervantes hasta Vilaxoán (última función),</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> las personas que fueron a ver a Negrete, marcharon cantando en grupo hasta Vilaxoán. Las canciones ya</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> las sabían por los Discos dedicados. Y aquéllo era algo digno de ver, según la versión de alguien que</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> vivía por la mitad del camino, entre el cine y la villa pesquera. </span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Tanto como me gustó a mí siempre esas voces marineras de nuestros vecinos de ahí... Que lo demuestran</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> siempre que tienen ocasión cantando a coro acompañados por Manso y su acordeón. Me encanta verlos</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> siempre que tengo ocasión y no me canso de repetirlo. Parece algo fuera de lugar, pero es así. Cuando</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> salían a la calle por Carnavales con una rondalla, actuando el Director Sr. Cañotas, como tal, resultaba</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> algo digno de ver. Y escuchar, claro. El cartel que siempre tuvo Vilaxoán en la canción, no se escribe en</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> en cuatro palabras. Pero yo que conozco el panorama, los felicito, por las canciones rancheras y todo lo</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> que les pongan. Si se empeñaran en ensayar un poquito canciones de Cuba, se llevarían el Primer premio</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> del Concurso de Habaneras de Benidorm. Si dudan, que miren<span style="color: magenta;"> "<strong>VILAXOAN CANTA",</strong></span> con Manso.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Lo siento, pero siempre que me toca hablar de Vilaxoán, lo hago con mucho cariño, porque se lo merecen</span><br />
<span style="font-size: x-small;">por ser buena gente y porque cantando, nadie desentona. Y nadie lo hace mejor. Pueden estar seguros. Y</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> con un maestro como Manso, pueden llegar a competir con el Orfeón Donostiarra. No estaría de más que</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> por el Verano figure en el programa de Vilagarcía con un Coro de Habaneras de Vilaxoán.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Como final diré que cuando actuaba Negrete en las pantallas del Cine Cervantes, el lleno estaba asegurado</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> hasta la bandera y no era para menos. Sus canciones eran lo mejor de las películas, por eso casi siempre,</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> las veían más de una vez. Pero pasó tanto tiempo que alguno ya lo olvidó. Y otros, ya no podrán contarlo...</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Porque los años no perdonan. Y desde aquél tiempo, <strong><em><span style="color: blue;">Xa choveu...</span> </em></strong>Eu era un neno e hoxe un neno vello.</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;"> Y el Cine CERVANTES estuvo siempre dispuesto a complacer los gustos de sus clientes con las películas</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> que llegaban escalonadamente, pero siempre agotando el papel. En General se llenaba como en las otras</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> localidades. Como dí o outro: <em>"As entradas se vendían como churros"...</em></span><br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQFtu5VXPwktZgNm0oOlqxJWmPyGaeBxdWN3ANgrx4A5WWY0WW8HPCFpvnoWbPsWJQpAheXcjigjyjHAixJS7bV6xH9eE4K2HkN7Qnu0gXU0QUfm1Pt0xiVo-kcWTQQ7EphXjK2Z_BdQ4/s1600/la_baldosa_03.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQFtu5VXPwktZgNm0oOlqxJWmPyGaeBxdWN3ANgrx4A5WWY0WW8HPCFpvnoWbPsWJQpAheXcjigjyjHAixJS7bV6xH9eE4K2HkN7Qnu0gXU0QUfm1Pt0xiVo-kcWTQQ7EphXjK2Z_BdQ4/s1600/la_baldosa_03.jpg" /></a></div>
<strong><span style="font-size: x-small;"> </span></strong><br />
<strong><span style="font-size: x-small;"> <em> <span style="color: magenta; font-size: small;"> </span></em></span></strong><br />
<strong><span style="font-size: x-small;"> </span></strong><br />
<strong><span style="font-size: x-small;"></span></strong><br />
<strong><span style="font-size: x-small;"></span></strong><br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-43202863189817043212013-02-02T03:47:00.002-08:002015-01-27T10:08:47.150-08:00CARRIL, VILAGARCïA y VILAXOÁN <b> <span style="color: blue;">CARRIL, VILAGARCÍA y VILAXOÁN</span></b><br />
<span style="color: red;"><b><i>Feliz I Centenario</i></b></span> <br />
<br />
<span style="font-size: x-small;">Desde que estoy metido en el FAIADO me entero de que CARRIL y VILAXOÁN eran ayuntamientos, hace de todo esto nada más y nada menos, que un siglo = 100 años. De Carril sabía casi todo lo que hay que saber sobre este concepto pero no puedo decir lo mismo de Vilaxoán. Nunca supe que no eran un barrio de Vilagarcía, como popularmente se decía, si no un ayuntamiento como el de Ravella, por ejemplo. Tengo estado en nuestra villa marinera y pescadora y jamás nadie me habló de todo esto. Vaya por delante que a mí, como a la mayor parte de arosanos "do centro", siempre me cayeron muy bien nuestros queridos vecinos. Incluso, a nivel deportivo-futbolístico, muchas veces, jugadores de esta encantadora tierra aportaron jugadores que venían de su querido San Martín, para engrosar en las filas de nuestro querido Arosa, S.C. No olvidemos A SERANTES, ALCALDE, había otro que vivía junto a la parada-Bus. extremo derecho, que lamento no tener su nombre para dejar constancia de ello. Repito: De Vilaxoán nunca supe nada de lo que estamos tratando. Pero de Carril, ya no podría decir que no, porque esta Villa marinera y mariscadora, se hizo muy famosa cuando trajeron el tren desde Santiago, (Estación de Cornes), hasta Carril. Aquéllo tuvo que ser "el no va más". Estación de Ferrocarril propia...</span><br />
<span style="font-size: x-small;">Después vino el proyecto de la Residencia Real en Cortegada. ¡Jesús, Dios mío! Lo que se venía encima. La visita del monarca abuelo del Rey actual, Don Juan Carlos, con toda su corte celestial... Y un puente hasta Cortegada!...</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Tanto proyecto y tantas visitas quedó todo en agua de borrajas. A mí no se me ocurriría pensar que Su Alteza, Don Alfonso XIII podría hacer aquí su Residencia, cuando no tenemos un clima que ofrecer a nadie. Ni en los meses de Verano, temporada alta, se puede vaticinar un pronóstico que valga la pena. Porque el mal tiempo siempre nos acecha en estas costas del Finisterre y esta gente quiere disfrutar de estas aguas todos los días del veraneo.Yo tenía un concepto muy equivocado de lo que era un Rey. Y lo digo, porque si la isla de Cortegada no le costó nada, lo normal sería entregar los papeles a costa de nada. O sea, regalar la finca a su Concello. Nunca creí que la familia Real hiciera de todo esto un gran negocio, porque alguien me dijo que cobraron por ella <span style="color: red;"><b>MAS DE DOSCIENTOS MILLONES DE PESETAS</b></span>. y como</span><br />
<span style="font-size: x-small;">un "cariño" hacia el pueblo, su hijo, Don Juan de Borbón, regaló una cantidad que no superaría los <span style="color: blue;"><b>cincuenta mil duros</b></span></span><br />
<span style="color: black; font-size: x-small;">según datos recogidos por aquéllas fechas. O sea, que primero nos dieron un caramelo y luego nos lo quitaron para ponerle un precio que no es correcto. <span style="color: blue;">Si fue donación, hay que devolverla por el mismo valor. Se ve que la <b>sangre azul</b></span> <span style="color: blue;">está cambiando de color, desde hace años.</span> Hubo un tiempo en que todo lo que venía de "ahí", me parecía bien a pesar de que siempre hicieron una vida "de Reyes". Ahora con la situación habida, lo tienen muy feo. Lo siento por el Rey chico, que me cae muy bien. A ver cuando el viejo se hace pensionista como yo. ¡Sangre nueva, cuanto antes!</span><br />
<span style="font-size: x-small;"></span><br />
<span style="font-size: x-small;">Vuelvo a repetir que lo que expongo más arriba es verdad. Ni en Carril me hablaron de la fusión, a pesar de que esto estaba muy claro, pero de Vilaxoán, lo juro, me enteré por el FAIADO. Será porque como no tuvieron un tren, como los Carril, no nos enteramos y por eso no fue noticia la fusión. Ahora nos toca de vivir otro Centenario que no sea peor que este que su fue para siempre. <b><i><span style="color: magenta;">Nosoutros xa non vamos poder dar fe do que vai pasar!</span> ¡Cen anos máis!</i></b> Que pensen</span><br />
<span style="font-size: x-small;">que os arosanos que estamos en el medio de los dos, los queremos desde siempre. Unos, nos traen pescados, otros nos traen mariscos y sólo nos falta quién nos traiga el Albariño. ¡Bienvenidos al II Centenario! Ese é o deseo de Eduardo...</span><br />
<span style="font-size: x-small;">............................................................................................................................................................................................</span><br />
<span style="font-size: x-small;"> </span><br />
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: blue;"><i><b>"Albas de luar as rosas,</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: blue; font-size: x-small;">levan o sono perdido;</span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: x-small;"><span style="color: blue;"><i><b>Rapazas en desacougo,</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-size: x-small;"><i><b>chorando amores dos lilios"...</b></i></span></div>
<span style="font-size: x-small;"><i><b> </b></i></span><br />
<i><span style="font-size: x-small;"><b> </b>Texto de "DITOS, LENDAS E CANTIGAS" , obra orixinal de Fermín Bouza-Brey.</span></i>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-51647977162099851502013-01-26T04:28:00.001-08:002013-01-26T04:54:24.637-08:00LAS REGATAS DE TRAINERAS EN LAS PLAYAS DE VILAGARCÍA DE AROUSA<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQS-JYnffDPEhOrYBE16mhYIgtVR9jWnxdDKJojx310nOjAUxN1o_SiexgFmkBpLJJz0ie0NS3h_HAYvFmwthjuwcQeBfdIK470cBd3Z4LsONeAwHGD-rTePcgPw0CqHb3EvnjezBqijOO/s1600/4799149654_66daf32a0f.jpg" imageanchor="1" style="clear:left; float:left;margin-right:1em; margin-bottom:1em"><img border="0" height="253" width="320" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQS-JYnffDPEhOrYBE16mhYIgtVR9jWnxdDKJojx310nOjAUxN1o_SiexgFmkBpLJJz0ie0NS3h_HAYvFmwthjuwcQeBfdIK470cBd3Z4LsONeAwHGD-rTePcgPw0CqHb3EvnjezBqijOO/s320/4799149654_66daf32a0f.jpg" /></a></div>
Hace muchos años que no veo Regatas de Trainera en Vilagarcía. Quizá la última se remonta 57 años atrás, que es mucho en la vida de una persona. Ya me gustaría a mí que me quitaran esos 57 años que estuve fuera de mi pueblo. Pero voy a relatar lo que era aquéllo en el año 1955, porque el siguiente, por esas fechas, yo no estaba en esta bendita tierra. (Había marchado en Julio), por eso no ví lo que pasó en el mes de Agosto, fiestas patronales de Vilagarcía.
Pues, resulta que un més antes de la fecha indicada en programas y carteles, con los Premios para todas las traineras concursantes, es normal que los concursantes se pongan a entrenar de un modo acelerado para tratar de conseguir el fondo físico necesario para hacer frente el día indicado al esfuerzo supremo que hace cada uno de los remeros que tratarán de ganarse el premio primero, que siempre es el más apetitoso. Entre los pueblos de la Ría que "regatean", también existe una pasión enorme para que el derrotado salga cabizbajo, después de la Regata. Siempre fue así y seguirá siendo por los siglos, de los siglos...
Había por aquéllas fechas dos traineras que destacaban más que las otras. Una de Rianxo, ganadora en varias ocasiones, llamada "MANUELA". La otra trainera que más competía con la citada barca rianxeira, era la llamada "CARMELO", de Vilaxoán, que competían de un modo ejemplar para ser la primera. Aquí, sólo valía la fuerza de los remeros, su preparación física y la veteranía en las boyas. Esos segundos que se ganan al doblar el barco, casi siempre son decisivos, cuando la igualdad en los tiempos es muy justa. Las embarcaciones némeros 3 y 4, van de "escolta" de las traineras mencionadas "MANUELA" y "CARMELO".
Después de los entrenamientos que tuvieron en los días anteriores, se va aproximando el día y hora indicados. Los barcos con espectadores están muy próximos al pasillo que hay que dejar para las traineras. Sobre el mar, en barcos, puede haber tranquilamente 4.000 personas + los espectadores que se encuentran en las playas de La Concha y Compostela, que suponen mucho más que los otros. Quizá el doble de lo indicado anteriormente. En mar y en tierra están los pueblos de Rianxo y su rival más encarnizado: Vilaxoán. Sabemos todos que el premio mayor está entre los contrincantes. Hay en juego un valioso trofeo y un premio en metálico, no puedo recordar cuánto era, pero compensaban los esfuerzos habidos anteriormente...
En vísperas de la Regata, en Vilaxoán no se hablaba de otra cosa, dada la sanar rivalidad que hubo siempre entre los dos pueblos hermanos.
En el día y hora para competir las gentes vociferaban animando a los suyos, aunque los gritos de aliento se confundían entre los espectadores.Todo era normal, porque todos queremos ganar, por el premio en sí y para complacer a tanta gente que lo dejó todo en casa para venir a Vilagarcía a dar ánimos a los suyos. Todos sabemos que no pueden ganar los dos. Una vez que todo acaba, el que gana es muy victoreado por los suyos, pero ¿y el que pierde? Lo pasa muy mal con la entrega de los premios y las mofas de los campeones. sólo se le ocurre pensar: "Para o ano, falaremos"...
Lo de siempre, el que gana exterioriza su alegría y sus "caralladas" hacia los que acaban de sucumbir ante el Primero. Pero cuando no hay ningún tipo de incidentes, todo se lleva muy bien. Es igual queen el fútbol. Sucede que aquí no hay penaltis fantasmas, ni fueras de juego. aquí hay que ganar con los fuertes brazos de los remeros y con los... ¡riñones! Si, ¡riñones! Y no otra cosa...
Excuso decir que se celebra mucho la victoria en la villa ganadora y no tanto en la villa que no ganó tanto. Siempre hay un Premio de Consolación, consistente en un trofeo y un puñado de billetes; sólo el que gana pasa a la historia, el segundo nadie se acordará de él, como pasa siempre en todos los deportes.
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-66804468049816555222013-01-15T07:39:00.003-08:002013-01-19T03:53:32.881-08:00<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: x-large;"></span></span></u> </div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmvWEcZBubAXtoQF-smrkFrrDZ19T-lHfkAgN4QIUUGEtAQ7_dIFkEPPZSC6QAOz6G9V3b5FxXUQa421eoIjyl7gZsK9GJrNKAaGfDcW3UkNSBmGObqLwhXRhRUU_1-QYyXdi-wAHLoC-S/s1600/SanRoque2003.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjmvWEcZBubAXtoQF-smrkFrrDZ19T-lHfkAgN4QIUUGEtAQ7_dIFkEPPZSC6QAOz6G9V3b5FxXUQa421eoIjyl7gZsK9GJrNKAaGfDcW3UkNSBmGObqLwhXRhRUU_1-QYyXdi-wAHLoC-S/s1600/SanRoque2003.jpg" /></a></div>
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="font-size: x-large;">Un hombre con Mayúsculas:</span></span></u></div>
<h2 style="text-align: center;">
<u><span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"><span style="color: blue; font-size: x-large;">ANUNCIO MOURIÑO</span></span></u></h2>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Fue el amigo <span style="color: red;">ANUNCIO</span> un hombre que, dada su profesión, tenía Pompas Fúnebres, casi nadie quería tratos con él. Vivía en la Calle San Roque y allí mismo tenía todo lo necesario para cumplir con cualquier cliente. Su familia y él estaban rodeados de este tipo de vida. Tenía dos hijos, Paulino, muy amigo mío, y una hermana que no sé cómo se llama. Ya sé que él falleció no hace mucho. Y llegó a ser <span style="color: magenta;">Presidente del Arosa, S.C</span>. Y escribió un libro que conmemoraba los 75 años de nuestro Arosiña. Me gustó y recuerdo leer cosas interesantes en él.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">¿Se imaginan Vds. vivir en una casa que almacenaba ataúdes de todo tipo? Además de esto, las llamadas telefónicas a esa casa, estaban, casi todas, según mi punto de vista, relacionadas con la muerte. Con la particularidad de que sus clientes eran amigos. Los muertos y los vivos, claro. Porque en aquél tiempo, Vilagarcía, era un pueblo como hoy puede ser Vilaxoán, pongo como ejemplo, digo yo, que ignoro los habitantes que tienen nuestros queridos vecinos. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Al ser un pueblo tan pequeño, las primeras noticias eran a través de los tristes tañidos de las campanas de la Parroquial. Ante esos tañidos, la gente pregunta </span><span style="font-family: Verdana;">¿quién falleció...? Pero el primero en enterarse era nuestro amigo <span style="color: blue;">ANUNCIO,</span> que tenía toda la información que se requiere en estos tristes momentos. Era, además un hombre que todos los días se veía afectado de noticias que nadie quiere para sí. Y aunque lo tomemos de otro modo, él, <span style="color: blue;">ANUNCIO,</span> vivía de esto. Por supuesto, que además de atender a la familia afectada, él mismo se ponía en contacto con el cura, Juzgado, flores, funerales, etc. Y siempre iba a todos los entierros de </span><span style="font-family: Verdana;">vecinos y no vecinos. Tenía un rostro muy peculiar, que todos conocíamos, pero por encima de todo había una persona formidable.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"> </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Tenía uno o dos coches fúnebres que guardaba frente a su casa. Al lado de la peluquería del Perello y la Zapatería de Pepe "O Subela". Muy buena gente los dos mencionados anteriormente. Hoy, esos coches serían algo muy serio en un entierro de un pueblo como el nuestro. Si alguien de aquél tiempo me lee, estoy seguro que me dará la razón. Yo tengo visto llorar de un modo disimulado al Sr. ANUNCIO, en los entierros y funerales. Era un hombre muy sensible aunque tuviera que vivir de las <span style="color: blue;">Pompas Fúnebres,</span> creo que completaba su nombre con <span style="color: red;">"LA SOLEDAD"</span> (?). Si no es asi, deseo que me perdonen mis paisanos. Porque no me gusta alterar los nombres después de tantos años. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
<br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Ya dije que tenía una buena amistad con Paulino, hijo de Anuncio. Había una buena armonía entre los chicos de aquél tiempo. los hermanos Abuín, Antonio </span><span style="font-family: Verdana;">Paz Vicente, Antonio hijo de Teodosio el de la taberna, los Margalet, Manolo Salgado (Presidente)</span> <span style="font-family: Verdana;">el citado Paulino Mouriño y yo, fundamos el <span style="color: red;">SAN ROQUE.</span> Club de Modestos de Vilagarcía. Camiseta blanca y pantalón negro y también fundamos otro equipo que se llamó <span style="color: red;">IMPERIO, C.F.</span> Camiseta con rayas azules y blancas. como las del Deportivo. Nuestro cuartel general estaba en el Bar Teodosio. La ropa deportiva corría a cargo de las hermanas Abuín y su madre en todo lo relacionado con lavado de ropa y plancha, sin costo alguno para los dos equipos. Esta gente ya no la hay ahora. Que Dios les pague todo cuánto hicieron por nosotros, que éramos niños entre 14 y 16 añitos. Tenían una gran paciencia soportarnos en su casa, como si aquéllo fuera <span style="color: magenta;">"Planeta Azul".</span></span><br />
<span style="color: magenta; font-family: Verdana;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Excuso decir, que el panorama que había en la casa de Anuncio, con aquéllas "gabardinas" nos causaba un gran respeto, como a cualquier niño. Pero en ésos tiempos las puertas de las casas estaban abiertas de par en par. Nadie era más que otro. Pero sobre todo, éramos una piña que nadie se beneficiaba. Hasta el amigo <span style="color: red;">"O Subela",</span> zapatero del barrio, arreglaba las botas de los jugadores, s¡n cobrar nada. <em>Meu pobre!</em> Era gente que merecía el Cielo.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Hubo aquí mismo, en <span style="color: red;"><u>1942.</u> </span>un peluquero que tenía una pata de palo como aquéllas de las películas de piratas; cortaba el pelo por 0,50 pesetas cada corte de pelo. Le llamaban <span style="color: red;">"El Patita".</span> </span><span style="font-family: Verdana;">Y allí muy cerca, había otro que cobraba el doble, pero con las piernas perfectas, claro. </span><span style="font-family: Times New Roman;"><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Creo</span> <span style="font-family: Verdana, sans-serif;">que se</span> </span><span style="font-family: Verdana, sans-serif;">llamaba Santiago.(?)</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"></span> </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;"><em><strong> <span style="color: blue;"> "Teño un amor na montaña,</span></strong></em></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana;"><em><strong>Pompas teño un amor montañeçe;</strong></em></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana;"><em><strong>Fúnebres teño un amor na montaña</strong></em></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana;"><em><strong><span style="color: red;">"LA SOLEDAD"</span> na ribeira teño treçe..."</strong></em></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana;"><em><strong> </strong></em></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: blue; font-family: Verdana;"><em><strong> </strong></em></span></div>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;"></span><br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-77188023112385666262013-01-15T07:37:00.000-08:002013-01-19T03:58:49.676-08:00<div style="text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkDoI7DxPXuXjo17f2zu49GX8IWchQyevoO9V3Upv2mGrvE30f3ysWixN3vytIN1RJ9LK1SE0XGxTj6OZxTeXisjmfldXAWR7echlSdzVqx4Eb7GdO0SgPKu1PvaQCQ0k3xWYZ9_P3XzJM/s1600/Imagen143.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"></a><br /></div>
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkDoI7DxPXuXjo17f2zu49GX8IWchQyevoO9V3Upv2mGrvE30f3ysWixN3vytIN1RJ9LK1SE0XGxTj6OZxTeXisjmfldXAWR7echlSdzVqx4Eb7GdO0SgPKu1PvaQCQ0k3xWYZ9_P3XzJM/s1600/Imagen143.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" height="200" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgkDoI7DxPXuXjo17f2zu49GX8IWchQyevoO9V3Upv2mGrvE30f3ysWixN3vytIN1RJ9LK1SE0XGxTj6OZxTeXisjmfldXAWR7echlSdzVqx4Eb7GdO0SgPKu1PvaQCQ0k3xWYZ9_P3XzJM/s200/Imagen143.jpg" width="148" /></a><br />
<h4 style="text-align: center;">
<span style="color: blue; font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: large;"><u>CARTA ABIERTA A MI ABUELO EDUARDO</u></span></h4>
<br />
<div style="text-align: justify;">
¡Hola a todos/a! Me llamo Alejandro y soy nieto, el único, de Eduardo García. Tengo 15 años y estudio en la Compañía de María, aquí en Santiago, con buen aprovechamiento a nivel de notas. Tengo una hermana mayor que yo, que ya se inició en la Universidad el pasado año. Estudia una Carrera que le gusta mucho y espero que tenga futuro. Se llama<span style="color: red;"> <u>PSICOLOGIA</u></span> y entra en la Rama de Medicina. No pudo estudiar Medicina aquí en Santiago, por ese temor que tenemos muchas personas a todo lo relacionado con la sangre del paciente, por un exceso de sensibilidad. Lo lleva bien.</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Ahora quiero dedicarle unas letras a mi abuelo. Resulta que no quería un ordenador y ahora no quiere salir de su lado. Desde que le hablaron del <span style="color: magenta;"><u>FAIADO DA MEMORIA</u></span> se pasa las horas sentado frente a su ordenador y ahora ya no existen para él los partidos de fútbol, ni otros programas que eran de su interés, como la Fauna Marina o todo lo que está dando vueltas por allá arriba: la Astronomía. Después, apenas hay algo que merezca la pena para él. Y no me extraña, porque desde que la Tele se dejo invadir por tanta basura, no hay más que personas que sólo aspiran a hacerse muy ricos a costa de tanto parado que no sabe ver otra cosa. ¡Esa Televisión italiana que no hace más que "comerle el coco" a sus clientes! <span style="color: red;">El Pantojo, <span style="color: blue;">su novia,</span> su hijo y su madre. </span><span style="color: blue;">La Esteban.</span> Un equipo lleno de gente profesional repleto <span style="color: magenta;">de homosexuales, lesvianas y gente de mal vivir.</span> Pero lo gracioso del caso es que son los nuevos millonarios, detrás de los políticos. Y después, un grupo de colaboradores dispuestos </div>
<div style="text-align: justify;">
quitarle la piel a tiras, a la primera víctima de cada día. Gentes que se declaran con unos beneficios superiores a los<u> <span style="color: blue;">¡500 millones de pesetas!</span></u> Resulta que la gente no gana ni para el pan nuestro de cada día y estos señores se llevan los cuartos en camiones! ¡Por favor! Y el Sr. Rato con todos sus socios. Hay semejante cantidad de corruptos, que van a tener que hacer cárceles como las de Marruecos. </div>
<div style="text-align: justify;">
Pero, siempre, devolviendo lo robado, primero. El yerno del Rey. Su hija (¿o no?) y todos...</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Tengo que decir que mi abuelo se enfada cada vez que vamos a Vilagarcía. Nunca se encuentra a nadie de su "quinta". Piensa que quizá se marcharon a una Residencia, o tal vez... ¡No lo digo! Es muy raro porque allí tenía muchos amigos, pero... El no se da cuenta que tiene 80 años y no es nada fácil llegar hasta dónde él llegó. Hay muchos que no llegan ni a cobrar la primera pensión, con 65 años. A ver si soy capaz de convencerlo. Pero quiero que vaya a su tierra, porque allí renace. Y esto es muy bueno para cualquiera, pero para él, mucho mejor. Quiero que sea feliz, porque se lo merece.</div>
<div style="text-align: justify;">
¡Ah! Antes de que me olvide tengo que decir que se encuentra muy feliz haciendo esos trabajos donde habla de un pasado que está muy lejos en el tiempo. Yo, que tengo 15 años, me parece mentira que mi abuelo tenga casi 81 "tacos". ¡Jesús, cuántos años vivió y no lo parece!. Desde 1932, cuenta... Dice mi abuelo que esos "piropos" que recibe a través de Internet, no los merece. Dice que hay por ahí gente que vale mucho más y nadie sabe de él. Pero os da las gracias por acordarse de él con todo lo que tenéis que hacer, que es mucho.Para él es un placer y se divierte mucho hablando de su pueblo.</div>
<div style="text-align: justify;">
Y de sucesos que pasaron hace casi 70 años, que se dice muy pronto.</div>
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-2823120659402803002013-01-10T13:36:00.000-08:002013-01-19T04:02:13.598-08:00O CAFE DE POYÁN<br />
<h2>
<em> <u> <span style="color: #674ea7;">O Café de </span><span style="color: red;">POYÁN</span></u></em></h2>
<div style="text-align: justify;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQFtu5VXPwktZgNm0oOlqxJWmPyGaeBxdWN3ANgrx4A5WWY0WW8HPCFpvnoWbPsWJQpAheXcjigjyjHAixJS7bV6xH9eE4K2HkN7Qnu0gXU0QUfm1Pt0xiVo-kcWTQQ7EphXjK2Z_BdQ4/s1600/la_baldosa_03.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBQFtu5VXPwktZgNm0oOlqxJWmPyGaeBxdWN3ANgrx4A5WWY0WW8HPCFpvnoWbPsWJQpAheXcjigjyjHAixJS7bV6xH9eE4K2HkN7Qnu0gXU0QUfm1Pt0xiVo-kcWTQQ7EphXjK2Z_BdQ4/s1600/la_baldosa_03.jpg" /></a>Non toda-las personas mayores de 50 anos saben que alí donde últimamente estivo o Banco Hispano Americano foi un café-café. Non lle faltaba nada, porque hasta tiña un grupo de músicos que amenizaban aquelo á hora do café e finalizaba ás cinco da tarde, máis ou menos. Ás tres da tarde, eu con 13 anos iba a buscar un café cortado con gotas de Anís del Mono para o meu xefe, que era o meu maestro de tipografía. Falo do ano 1945. Desde o Café <span style="color: red;">POYÁN</span> levaba o servicio con bandexa e todo, hasta a Imprenta J. Paz, que estaba no número 31 é o lada do calexón. Ou sexa que a Relojería Garrido estaba por diante e a imprenta por detrás. Bueno, pois, o <span style="color: red;">POYÁN</span> tiña outra sesión de música polas tardes. Quizá comenzaba ás 7,30 para rematar dúas horas máis tarde. Eran catro músicos, ou cinco, si tiñan cantante, que non sempre era o caso. </div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Non recordo o que tiña que pagar por aquélo, pero presinto que non era gran cousa. Este café era o centro de reunión de matrimonios e parexas que iban ó abrigo antes de acercarse ó cine das oito. En algunha época de crisis, todo aquelo se veu abaixo e foi ocupado o local pola Ferretería de Celestino Silva Ruiz, que foi socio de Sobrino en unha Ferretería da Calle da Marina, a 50 metros de Calicó. Era unha Ferretería montada para servir a clientes da Banda do Mar (enténdase Pobra, Ribeira e pobos máis pequenos da nosa Ría). Daquela estaba o Muelle de Ferro enfrente da entrada ao Muelle. Chamábase a Ferretería <strong>SOBRINO & SILVA.</strong> Alí traballou un hirmán meu moitos anos. Hasta que a sociedad se desfixo e cada un se puxo no seu, ou sexa independizáronse os dous socios.</div>
<br />
<div style="text-align: justify;">
Pero o Café <span style="color: red;">POYÁN</span> era un café clásico de aqueles tempos. Moito xogo nas mesas, Pero non creo que o consumo fora como para tirar foguetes. Digo eu. Era un café-bar grande para un pueblo moi pequeno como antes era Vilagarcía. O Central creo que comenzou máis tarde e estaba mellor porque estaba no medio de tres cines. e estaba montado de outro xeito á vista. Non sei si daquela xa era propiedade de Ramón Barca. Non podría aseguralo. Barca se fixo co Parque Rosalía Castro, con pista de baile para verán e inverno. Tamén houbo bolera. Tiñan un bar moi bo. Esto é todo canto podo decir do Café <span style="color: red;">POYAN,</span> frente ó Banco de La Coruña. (Non sei o nome da calle, o sinto). Vou vello...Para terminar direi que naqueles cafés de antes había moito fume de tabaco. E alí nadie abría ás ventás. Por culpa do frío, claro. Esto no inverno, claro.</div>
<br />
<strong><u>Cousas de Eduardo</u></strong><br />
<br />
<br />
<br />Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-61097221245200390892013-01-09T14:57:00.002-08:002013-01-09T14:57:46.623-08:00<br />
<h4>
<span style="font-size: large;"><em><u>Una Casa muy famosa en Vilagarcía: <span style="color: magenta;">LA CASA CUADRADA</span></u></em></span></h4>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif;">En un comentario leí algo relacionado con esta Casa tan original. No sé si todavía sigue en pie o fue pasto de la piqueta destructiva, que tanto trabajo tuvo en otros años no tan lejanos. La casa en sí era totalmente cuadrada y estaba a 100 metros del nuevo edificio social del Recreo Liceo. Conste que yo no estuve por esa zona desde hace 50/60 años. Siempre que pasé cerca fui en coche y así no consigue uno hacer un plano de situación.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">Había hace muchos años un carrero que iba desde una casa que llamaban "La Restituta" hasta la misma puerta de la "Casa de la Dominga", que era el nombre de la propietaria de ese prostíbulo. No había mucho "ganado" por allí. Estuvieron amenazadas cuando se hizo el Concordato de la Santa Sede, que querían cerrarle "la tienda". Con una Dictadura que en España funcionaba muy bien, como tal, fueron "capeando el temporal" y, que yo sepa, todo quedó como estaba. Parece ser que con un Puerto de Mar como ése, no se puede cerrar un negocio como así. Y debe ser verdad, porque, que yo sepa, no se tocó ese tema por las autoridades de la Marina española. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">Pero había otra casa que también se daba ciertos servicios a los señores de la época. Pero era como una casa de tapadillo, que todos sabíamos cómo actuaban las personas que se movían por allí. Estaba cerca de la Casa de la Dominga. Y trataban de hacerle la competencia. La primera, estaba autorizada y la segunda la toleraban porque no había un delito importante para Doña Dominga. Esta, cobraba más que la otra y los servicios serían</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">mejores en la Cuadrada a nivel sanitario, etc. etc. Estas profesionales tenían que pasar un reconocimiento médico cada semana. Con el descubrimiento de la Penicilina, las enfermedades venéreas pasaron a segundo plano. Este antibiótico llegó a España después de terminar la II Guerra Mundial. Antes, los problemas sanitarios eran muy agudos, porque los afectados de enfermedades venéreas tenían que sufrir mucho con los remedios que se implantaban. Con la Penicilina llegada en 1947 (?) todo fue mejor, a pesar de que hubo gente que extraperlaba con este antibiótico, que se vendía fuera de la Farmacia. Como si se tratara de tabaco rubio a así... Hubo gente que hizo su Agosto, a costa del paciente.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">No quiero pormenorizar acerca de precios y otros detalles relacionados con el Ramo. Podría poner cifras de aquél tiempo, pero piensen que yo tengo nietos y no deseo exponer aquí que poseo conocimientos que otros no ponen porque lo encuentran fuera de lugar. </span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;">Pero bien pensado, esta Casa forma parte de la vida misma. Y nadie puede negarse a reconocer que así empieza la vida de cada uno. Después vendrá el cura y lo arregla todo.</span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"></span><br />
<span style="font-family: Trebuchet MS;"><u><strong>Cousas de Eduardo</strong></u></span>Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-17411655234346735732013-01-09T07:56:00.002-08:002015-01-29T07:45:36.083-08:00Lacto Agrícola Rodríguez, S.A.L A R S A<div style="text-align: center;">
<span style="font-size: large;"><u><span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="color: #444444;"><span style="color: blue;">Lacto Agrícola Rodríguez, S.A</span>.</span><span style="color: red;"> <b>LARSA</b></span></span></u></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<u><span style="color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: large;"></span></u><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Esta se fundó en Vilagarcía de Arousa dos o tres años antes del año <span style="color: red;">1950</span>. Todavía continuaban las cartillas de racionamiento en plena ebollición, hasta pasados los primeros años de esa década, porque se acabó hacia el año 1952... de triste recuerdo para todos los españoles en unos tiempos en que hasta el tabaco de picadura estaba racionado, como los artículos de alimentación. El pan, arroz, pastas (fideo, macarrones, aceite, chocolate, azúcar), etc., etc. </span><span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Todo se vendía mediante la entrega de unos cupones que venían en una Libreta que tenían los consumidores y todo con un control extraordinario.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"><span style="font-size: x-small;">La empresa en sí, se dedicaba a la fabricacón de quesos, especialmente del tipo de Queso de Bola, exquisito en el aroma y sabor. Esta fábrica, ubicada en la zona de la carretera de Caldas de Reis y tenía su casa central, creo, en Monforte le Lemos. Yo era un chico que no pasaba de los 16 años de edad, pero conocí a los dueños de la fábrica; gente seria y formal que paraban </span><span style="font-size: x-small;">en la zona próxima al Cuartel de la Guardia Civil, zona de San Roque. Me calló muy bien esta gente porque siempre coincidíamos en una Peluquería propiedad de unos amigos de la época. Se llamaba la peluquería de Manolo Carballo. Yo era íntimo de un hermano de mi tiempo. Ahora creo que <span style="color: red;">LARSA</span> tiene ciertas dificultades para seguir compitiendo, porque, desde que somos europeos la competencia está a la orden del día. Ahora vienen quesos de Alemania, Suiza, Holanda y otros países de la Unión Europea. Ignoro si <span style="color: red;">LARSA</span> se defiende como antes de entrar en Europa. Hace muchos añosque yo no sé nada de esto: Por eso dejo en el aire si está </span><span style="font-size: x-small;">todavía donde estuvieron siempre. En la zona de Las Carolinas... Tenía una plantilla bastante adecuada a la situación laboral que se vivía en aquélla época. <span style="color: blue;">Estoy hablando de sucesos que vivimos hace unos 75 años y parece que fue ayer.</span> Pero, ¡cuánta gente se lleva enterrada desde aquéllas fechas, incluyendo a los fundadores de <span style="color: red;">LARSA</span>. </span></span></span></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Me da pena tratar de recordar todo esto, porque su recuerdo está cerca de los 75 años. Dios mío, ¿quién me lo iba a decir? Nos damos cuenta de que lo que escribimos forma parte de la Historia. Sin querer , todos formamos parte de la Historia de esa Ciudad donde hemos nacido, que se llama Vilagarcía de Arousa. No me agrada que le llamen "pueblo", porque ya traspasó la mayoría de edad, repito, para mí. Porque ignoro hoy por hoy, cuándo el pueblo deja de ser pueblo, para convertirse en ciudad. Para mí, con razón o sin ella le doy título de CIUDAD. Vale. </span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Mi ciudad, por encima de todo. <span style="color: red;">La Fiesta del Agua,</span> por San Roque... ¡Tela marinera! y todo lo que podemos sumar a esto, nos viene de perlas. El caso es que estamos siempre en el candelero. La misma gente se siente muy a gusto en nuestras calles, porque nosotros le cedemos el terreno que necesitan. Esta ciudad, si no la estropea la política, puede llegar lejos.</span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Por el bien de todos, desearía de todo corazón, que no retroceda en su camino. ¡Vamos, Vilagarcía!</span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif; font-size: x-small;">Nada más, paisanos. Llegamos al 2013 y ojalá que podamos sumar otro dentro de un año.</span><span style="font-size: x-small;"></span></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="background-color: white; color: #444444; font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"></span><br /></div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Arial, Helvetica, sans-serif;"><span style="background-color: white;"><span style="color: #444444;"><span style="font-size: x-small;">Non sabedes o que costa chegar a cumplir 81 anos. Se me pon a pel de galiña cada vez que teño que poñer outro númaro, despóis do San Silvestre. Eu creo que son un pouco tozudo porque non quero marchar a vixilar a San Pedro. (Un cura me dixo que o meu camiño era o Norte, e o norte, na escola, é </span><span style="font-size: x-small;">enriba). Digo eu...</span></span></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
</div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial; font-size: x-small;"><span style="color: magenta;"><i><b>"Si vas a San Benitiño,</b></i></span></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta; font-family: Arial; font-size: x-small;"><i><b>non vayas ó de Paredes,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<span style="color: magenta; font-family: Arial; font-size: x-small;"><i><b>que é moito máis milagreiro,</b></i></span></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: magenta; font-family: Arial; font-size: x-small;">que é moito máis milagreiro,</span></i></b></div>
<div style="text-align: center;">
<b><i><span style="color: magenta; font-family: Arial; font-size: x-small;">o San Benito de Lérez"...</span></i></b> </div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
Cousas de Eduardo </div>
<div style="text-align: justify;">
<span style="color: #444444; font-family: Arial; font-size: x-small;"><i><b> </b></i></span></div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<div style="text-align: justify;">
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4813741424937121108.post-62135750072327692392013-01-07T03:12:00.000-08:002013-01-07T03:40:04.847-08:00<br />
<h2>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-large;"> ¡Castañas!... ¡Castañas de Verín!</span></h2>
<h2>
<span style="font-family: "Trebuchet MS", sans-serif; font-size: x-large;">de <span style="color: blue;">Jesús</span> <span style="color: red;"><em>"O Mentireiro"</em></span></span></h2>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana, sans-serif;">Eran los años que van desde el final de la Guerra mundial, Agosto 1945, que el buen Jesús (nunca supe porque le llamaban "O Mentireiro"), vendía las castañas a la puerta de los cines. El con su máquina asadora y las hermanas, otro tanto. Después juntarían la recaudación y... ¡A contar los cuartiños! Una de las hermanas vendía las castañas, pero cocidas, con mucho aroma a los anises que a mí, particularmente me encantaba. </span></div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Esta familia, se dedicaba también al sacrificio de corderos y similares, porque tenían un puesto (o dos) en la Plaza de Abastos de Vilagarcía. Vivían en el Barrio del Castro en una casa de dos pisos y bajo. La mejor que había por allí, por cierto. Creo que estaban todos solteros, los castañeiros, a pesar de que me parece que una casó con un funcionario de la Electra. Aquéllos inspectores que se dedicaban a olfatear las "trampas" que había en las casas para no pagar tanta luz. Era raro en aquéllos tiempos que no hubiera algo de esto. ¡Palabra!</span></div>
</li>
<br />
<div style="text-align: justify;">
</div>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">En la casa donde yo viví, teníamos trampa, porque el inspector no tenía acceso a la vivienda en una casa con huerta toda cerrada. Teníamos perro y esto hacía lo posible para que te avisara de cualquier novedad. Por la mañana, se quitaba y durante la noche no consumíamos luz. Éramos como Bankia, pero en pequeño. Todo el mundo robaba, porque "aquéllo era negro". En fin, aclarado.". </span></div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Volviendo al negocio de la castaña, diré que era de muy buena calidad, como corresponde a la gente que la vendían. Siempre fueron caras, porque en aquél tiempo había poco dinero, pero mucha hambre. O sea que la clientela estaba en la entrada del cine Arosa, Fantasio y Cervantes. No había competencia. Todo era de la "Casa dos Mentireiros". El Cine Arosa fué el último en ser inaugurado y de los otros ya sabemos que eran cines de mucho prestigio. Buenas butacas y casi siempre perfumado de un modo que ya considerabas como tuyo, aquél aroma. </span></div>
</li>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Con muy pocos años recuerdo haber ido al cine con mis padres. Era una película de Imperio Argentina, que en aquél tiempo tenía mucha aceptación. El sonido no era muy perfecto, pero ya sabemos que todo aquéllo eran "españoladas" en todos los términos. Era en el cine Fantasio y aquéllos colores de luces siempre me gustaron mucho, de chico y chico con barba. La última película que ví allí, se titulaba "Moby Dick", con Gregory Peck, hace unos 35 años ó más... Me gustó mucho. Y tengo ese recuerdo del Cine Fantasio, el último. </span></div>
</li>
<div style="text-align: justify;">
</div>
<li><div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Del Cine Cervantes, recuerdo su magnífico "gallinero". Donde íbamos toda la pandilla. En el descanso, salíamos al Ambigut a fumar. Eramos chicos de 14/15 años y el presupuesto no daba para mucho más. Mi padre trabajaba en el Banco de La Coruña, pero no era Don Rodrigo Rato, ni Don Emilio Botín. Está claro. Pero desde "General" se veía muy bien. Hasta que empecé a salir con una chica, no fui a "Butaca". No podía llevar a la novia "arriba", ya me entienden, aquéllo no estaba bien visto y era normal que la gente pensara así.Y yo era muy formal.</span></div>
</li>
<div style="text-align: justify;">
<span style="font-family: Verdana;">Otro día hablaremos, otra vez, del Cine Cervantes. Hay mucho que decir. ¡Síiiiii!</span></div>
<span style="font-family: Verdana;"></span><br />
<span style="font-family: Verdana;"><em><strong>Cousas de Eduardo </strong></em></span><br />
<strong><em><span style="font-family: Verdana;"></span></em></strong><br />
<li><span style="font-family: Verdana;"></span> </li>
<li><span style="font-family: Verdana;"></span> </li>
<li><span style="font-family: Verdana;"></span> </li>
<li> </li>
<span style="font-size: large;"></span><br />
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/04517574115124891831noreply@blogger.com0